تصادف با راننده مست مقصر کیست

در تصادفات رانندگی که یکی از طرفین در حالت مستی قرار دارد، راننده مست در اکثر موارد مقصر شناخته می شود و حتی اگر تقصیر اولیه در وقوع حادثه بر عهده او نباشد، وضعیت مستی عامل تشدیدکننده مجازات و مسئولیت او خواهد بود. این شرایط پیچیدگی های حقوقی، کیفری و بیمه ای خاصی را به دنبال دارد که آگاهی از آن ها برای تمامی طرفین حادثه، به ویژه زیان دیدگان، ضروری است.

رانندگی در حالت مستی یکی از رفتارهای پرخطر و غیرقانونی است که متاسفانه هر ساله منجر به وقوع حوادث ناگوار و خسارات جانی و مالی فراوانی می شود. پیامدهای ناشی از این عمل، فراتر از یک تخلف ساده رانندگی بوده و ابعاد حقوقی، کیفری و بیمه ای گسترده ای دارد. در نظام حقوقی ایران، قوانین سختگیرانه ای برای مقابله با رانندگی در حالت مستی وضع شده است تا از بروز این حوادث پیشگیری و با مرتکبین به شدت برخورد شود. این مقاله به بررسی جامع و تخصصی جنبه های مختلف تصادف با راننده مست می پردازد و تلاش می کند تا به سوالات کلیدی پیرامون مسئولیت مقصر، قوانین تصادف رانندگی در حالت مستی و پیامدهای قانونی و بیمه ای آن پاسخ دهد. هدف این نوشتار، آگاهی بخشی به عموم جامعه، رانندگان و زیان دیدگان است تا با درک صحیح از حقوق و تکالیف خود، بتوانند در مواجهه با چنین حوادثی، تصمیمات آگاهانه و صحیحی اتخاذ نمایند.

تقصیر و پیامدهای حقوقی در تصادف با راننده مست

در هر حادثه رانندگی، تعیین مقصر اصلی امری بنیادین برای روشن شدن مسئولیت ها و جبران خسارات است. زمانی که یکی از طرفین حادثه در حالت مستی رانندگی می کرده است، این فرآیند پیچیدگی های خاص خود را پیدا می کند. از منظر قانون، رانندگی در حالت مستی خود یک جرم محسوب می شود و عواقب کیفری جداگانه ای دارد، حتی اگر فرد مست در وقوع تصادف، مقصر اصلی شناخته نشود. اما غالباً، مستی به عنوان عاملی موثر در کاهش هوشیاری، کندی واکنش و ضعف در تصمیم گیری، نقش مستقیمی در افزایش احتمال وقوع تصادف و تشدید خسارات ایفا می کند.

قوانین موجود به صراحت بیان می دارند که حالت مستی، قدرت تحلیل و کنترل راننده را به شدت کاهش می دهد و به همین دلیل، در صورت وقوع حادثه، راننده مست در موقعیت بسیار آسیب پذیری از نظر قانونی قرار می گیرد. حتی اگر از لحاظ فنی و با بررسی کروکی اولیه، تخلفی از سوی طرف مقابل صورت گرفته باشد (مثلاً عدم رعایت حق تقدم توسط خودروی دیگر)، وجود حالت مستی در راننده، می تواند او را به صورت کامل یا با درصد بالایی مقصر حادثه قلمداد کند. این امر به دلیل این واقعیت است که انتظار می رود هر راننده ای در تمامی لحظات رانندگی، دارای هوشیاری کامل و توانایی کنترل خودرو باشد و مستی این توانایی را از بین می برد. در ادامه به تفصیل به چگونگی تعیین مقصر و پیامدهای قانونی این حوادث خواهیم پرداخت.

تعریف قانونی مستی و روش های اثبات آن

یکی از ارکان اصلی در رسیدگی به پرونده های تصادف با راننده مست، اثبات قانونی وضعیت مستی راننده است. بدون اثبات این حالت، پیگیری های حقوقی و کیفری مربوطه با چالش مواجه خواهد شد. در قوانین ایران، برخلاف بسیاری از کشورهای دنیا که میزان مشخصی از الکل در خون را به عنوان حد نصاب مستی در رانندگی تعیین می کنند، هرگونه مصرف مسکر و رانندگی پس از آن، ممنوع و جرم محسوب می شود.

مفهوم مستی در قوانین رانندگی ایران

در نظام حقوقی ایران، ماده ۷۱۸ قانون مجازات اسلامی (بخش تعزیرات) به طور صریح به وضعیت رانندگی در حالت مستی و پیامدهای آن اشاره دارد. این ماده، رانندگی در حال مستی را یکی از عوامل تشدیدکننده مجازات در صورت وقوع حوادث رانندگی می داند. در واقع، صرف مصرف مشروبات الکلی، حتی به میزان اندک، و سپس رانندگی، تخلف و جرم است. قانونی برای تعیین میزان مجاز الکل در خون یا نفس برای رانندگی در ایران وجود ندارد و هرگونه میزان الکل در بدن حین رانندگی، غیرقانونی تلقی می شود. همچنین، جرم شرب خمر (مصرف الکل) به خودی خود جرمی مستقل با مجازات شرعی ۸۰ ضربه شلاق حدی است که ارتباطی به وقوع یا عدم وقوع تصادف ندارد.

شیوه های استاندارد اثبات مستی

برای نحوه اثبات مستی در تصادف، مراجع قانونی از روش های متعددی استفاده می کنند. این روش ها شامل موارد زیر است:

• تست الکل در صحنه (آلکوتست): افسران راهنمایی و رانندگی با استفاده از دستگاه های سنجش الکل، می توانند میزان الکل موجود در نفس راننده را در محل حادثه اندازه گیری کنند. نتیجه این تست به عنوان یک مدرک اولیه در گزارش افسر ثبت می شود.
• معاینه پزشکی قانونی: دقیق ترین روش برای اثبات مستی، ارجاع راننده به پزشکی قانونی است. در آنجا، از طریق آزمایش خون یا ادرار، میزان دقیق الکل در بدن فرد سنجیده می شود. گزارش پزشکی قانونی دارای اعتبار حقوقی بالایی است.
• گزارش افسر راهنمایی و رانندگی: مشاهدات عینی افسر در صحنه تصادف، از جمله بوی الکل، عدم تعادل، لکنت زبان و رفتارهای غیرعادی راننده، در گزارش پلیس ثبت می شود و می تواند به عنوان مدرکی دال بر مستی تلقی گردد.
• شهادت شهود: در صورت وجود شاهدانی که قبل یا حین حادثه وضعیت راننده مست را مشاهده کرده اند، شهادت آنها می تواند در دادگاه به اثبات مستی کمک کند.
• تصاویر و فیلم ها: هرگونه تصویر یا فیلم ضبط شده از صحنه حادثه یا قبل از آن که وضعیت غیرعادی راننده را نشان دهد، می تواند به عنوان مدرک اثبات مستی ارائه شود.

بر اساس قوانین جمهوری اسلامی ایران، هرگونه رانندگی پس از مصرف مشروبات الکلی، حتی در صورت عدم وقوع حادثه، جرم محسوب شده و با مجازات همراه است. در صورت بروز تصادف، مستی راننده به شدت بر فرآیند تعیین تقصیر و مجازات او تاثیرگذار خواهد بود و شرکت های بیمه نیز حق بازیافت خسارات را خواهند داشت.

فرآیند تعیین تقصیر در حوادث با راننده مست

پس از وقوع یک حادثه رانندگی، مراحل تعیین مقصر برای روشن شدن تکلیف مسئولیت کیفری و حقوقی راننده مست و جبران خسارات آغاز می شود. این فرآیند با حضور افسر راهنمایی و رانندگی در صحنه حادثه شروع شده و در موارد پیچیده تر، به کارشناس رسمی دادگستری ارجاع می یابد.

نقش افسر راهنمایی و رانندگی و کروکی

افسر راهنمایی و رانندگی اولین مرجع برای تعیین مقصر در صحنه حادثه است. او با بررسی عوامل مختلفی از جمله مسیر حرکت خودروها، محل برخورد، علائم ترمز، رعایت قوانین راهنمایی و رانندگی (مانند حق تقدم، سرعت مجاز، فاصله طولی) و وضعیت محل حادثه، اقدام به تنظیم کروکی (تک برگی یا دو برگی) می کند. در این مرحله، افسر علاوه بر تشخیص مقصر اصلی حادثه بر اساس علل فنی و ترافیکی، وضعیت مستی راننده را نیز در گزارش خود ثبت می کند. این ثبت می تواند بر اساس تست های اولیه الکل (آلکوتست) در صحنه یا مشاهدات عینی افسر صورت گیرد. این گزارش و کروکی اولیه، مبنای شروع رسیدگی های بعدی خواهد بود.

تاثیر وضعیت مستی بر مسئولیت و تقصیر (ماده ۷۱۸ ق.م.ا.)

در شرایط عادی، تقصیر بر اساس عدم رعایت مقررات رانندگی تعیین می شود. اما حضور راننده مست مقصر، معادله را تغییر می دهد. ماده ۷۱۸ قانون مجازات اسلامی (بخش تعزیرات) به صراحت بیان می کند: در صورتی که راننده یا متصدی وسایل موتوری به سبب عدم رعایت نظامات دولتی یا عدم مهارت یا احتیاط و یا بی مبالاتی مرتکب جرمی شود و همچنین در مواردی که رانندگی در حالت مستی یا عدم هوشیاری کامل انجام شود، به بیش از دو سوم حداکثر مجازات قانونی مقرر برای آن جرم محکوم خواهد شد. این ماده نشان می دهد که مستی به خودی خود یک عامل تشدیدکننده مجازات است.

حتی اگر از نظر فنی، عامل اصلی تصادف از سوی راننده مست نباشد (مثلاً خودروی مقابل ناگهان انحراف به چپ داشته باشد)، مستی راننده به عنوان عاملی که توانایی او را در کنترل شرایط اضطراری و پیشگیری از حادثه به شدت کاهش داده است، می تواند منجر به افزایش درصد تقصیر او یا حتی مقصر شناخته شدن کامل وی شود. برای مثال، اگر راننده ای هوشیار می توانست با واکنش به موقع از حادثه جلوگیری کند، اما راننده مست به دلیل عدم هوشیاری نتوانسته این کار را انجام دهد، مستی او عامل تعیین کننده ای در تقصیر او خواهد بود. در عمل، در اکثر قریب به اتفاق موارد، اگر راننده مست در تصادف دخیل باشد، سهم بالایی از تقصیر (اگر نه همه آن) به او تعلق می گیرد.

ارجاع به کارشناس رسمی دادگستری در موارد پیچیده

گاهی اوقات، طرفین حادثه نسبت به کروکی اولیه افسر راهنمایی و رانندگی اعتراض دارند یا ماهیت حادثه به حدی پیچیده است که نیاز به بررسی های فنی و تخصصی بیشتری دارد. در چنین مواردی، پرونده به کارشناس رسمی دادگستری ارجاع داده می شود. کارشناس رسمی دادگستری با تخصص در امور تصادفات، تمامی شواهد و مدارک، از جمله کروکی اولیه، گزارش های پزشکی قانونی (مبنی بر مستی)، و سایر مستندات را با دقت بررسی کرده و نظر کارشناسی نهایی خود را در مورد علل وقوع حادثه و درصد تقصیر هر یک از طرفین اعلام می کند. این نظر کارشناسی، مبنای صدور حکم نهایی توسط مراجع قضایی خواهد بود.

پیامدهای قانونی و مجازات های رانندگی در حالت مستی

مجازات رانندگی در حالت مستی و جریمه رانندگی در مستی، ابعاد مختلفی را دربرمی گیرد که شامل مجازات های کیفری و مسئولیت های مدنی است. این پیامدها به منظور بازدارندگی از این رفتار پرخطر و حفظ امنیت جانی و مالی شهروندان در نظر گرفته شده اند.

جرایم کیفری مستقل از تصادف

حتی اگر راننده مست باعث هیچ تصادفی نشود، صرف رانندگی در این حالت دارای مجازات های کیفری جداگانه است:

• جریمه نقدی و نمره منفی: رانندگی در حالت مستی یا تحت تاثیر مواد مخدر و روان گردان، طبق قوانین راهنمایی و رانندگی، جریمه نقدی معادل چهار میلیون ریال را در پی دارد. علاوه بر این، ۱۰ نمره منفی برای رانندگان وسایل شخصی و ۲۰ نمره منفی برای رانندگان وسایل نقلیه عمومی یا سنگین در نظر گرفته می شود.
• ضبط گواهینامه و توقیف خودرو: گواهینامه رانندگی فرد متخلف به مدت حداقل شش ماه ضبط می شود و خودروی او نیز برای حداقل ۲۱ روز توقیف و به پارکینگ منتقل می گردد.
• مجازات شرب خمر: مصرف مشروبات الکلی به خودی خود در قانون مجازات اسلامی جرم محسوب شده و مستوجب ۸۰ ضربه شلاق حدی است. این مجازات، مستقل از وقوع یا عدم وقوع تصادف است و در صورت اثبات شرب خمر، اجرا خواهد شد.

تشدید مجازات در صورت تصادف منجر به جرح

در صورتی که تصادف با راننده مست منجر به جرح (آسیب بدنی) شود، مجازات راننده به طور قابل توجهی تشدید می یابد. بر اساس ماده ۷۱۸ قانون مجازات اسلامی، راننده مست به دلیل عدم هوشیاری کامل و ایجاد حادثه منجر به جرح، علاوه بر مجازات های اصلی مربوط به تصادف، به بیش از دو سوم حداکثر مجازات قانونی (مانند حبس تا هشت ماه) و همچنین محرومیت از رانندگی برای مدت یک تا پنج سال محکوم خواهد شد. در این حالت، راننده نه تنها به دلیل تصادف، بلکه به دلیل رانندگی در حالت مستی تحت تعقیب قرار می گیرد.

مجازات تصادف منجر به فوت با راننده مست

حکم تصادف منجر به فوت با راننده مست، یکی از سنگین ترین پیامدهای قانونی است. در چنین مواردی، رانندگی در حالت مستی به عنوان عاملی موثر در وقوع قتل غیرعمد تلقی شده و مجازات های زیر را در پی خواهد داشت:

1. حبس: راننده مست مقصر در این گونه حوادث به حداقل دو سال حبس محکوم می شود. این میزان می تواند با توجه به شرایط خاص پرونده و نظر قاضی افزایش یابد.
2. سلب دائم گواهینامه: حق رانندگی از فرد به صورت دائم سلب می شود.
3. پرداخت دیه کامل: راننده یا اولیای او موظف به پرداخت دیه کامل متوفی به اولیای دم هستند.

مسئولیت مدنی و جبران خسارات

علاوه بر مجازات های کیفری، راننده مست دارای مسئولیت مدنی نیز هست. این مسئولیت شامل جبران تمامی خسارات مالی و جانی وارده به اشخاص ثالث است:

• جبران خسارات مالی: شامل خسارات وارده به خودروها، اموال عمومی و خصوصی دیگر.
• پرداخت دیه: دیه راننده مست مقصر (البته در صورتی که به خودش آسیب وارد شود و طبق قوانین بیمه، قابل پرداخت نباشد) و پرداخت خسارت تصادف با راننده مست به زیان دیدگان (دیه مصدومان و فوت شدگان) بر عهده اوست. حتی اگر شرکت بیمه در مرحله اول خسارت را پرداخت کند، حق بازیافت آن را از راننده مقصر خواهد داشت.

نقش شرکت های بیمه در تصادفات با راننده مست

یکی از مهم ترین بخش های رسیدگی به تصادف با راننده مست، چگونگی پوشش خسارات توسط شرکت های بیمه است. فهم دقیق قوانین مسئولیت بیمه در تصادف مستی برای تمامی طرفین حادثه، حیاتی است.

تعهدات بیمه شخص ثالث در قبال زیان دیدگان

بیمه شخص ثالث راننده مست، با هدف حمایت از حقوق زیان دیدگان، در قوانین بیمه جایگاه ویژه ای دارد. بر اساس بند ب ماده ۱۵ قانون بیمه شخص ثالث، حتی اگر راننده مقصر حادثه در زمان تصادف مست یا تحت تاثیر مواد مخدر و روان گردان باشد و این امر توسط نیروی انتظامی، پزشکی قانونی یا دادگاه تأیید شود، شرکت بیمه شخص ثالث موظف است تمامی خسارات جانی و مالی وارده به اشخاص ثالث را پرداخت کند. این تعهد بیمه، به هیچ عنوان قابل سلب نیست و هدف اصلی آن، تضمین جبران خسارات زیان دیدگان بی گناه است.

• حق رجوع بیمه به راننده مقصر: پس از پرداخت خسارات به زیان دیدگان، شرکت بیمه حق دارد تمامی مبالغ پرداختی را از راننده مست مقصر بازپس گیرد. این فرآیند که به حق رجوع معروف است، معمولاً با توجه به وضعیت مالی راننده مقصر، به صورت اقساطی انجام می شود. بنابراین، در نهایت، بار مالی جبران خسارت بر دوش راننده مست خواهد بود.
• محدودیت پوشش برای راننده مست مقصر: نکته بسیار مهم این است که بیمه شخص ثالث، خسارت های جانی و بدنی وارده به خود راننده مست مقصر را تحت پوشش قرار نمی دهد. به عبارت دیگر، اگر راننده مست مقصر در حادثه آسیب ببیند یا فوت کند، دیه و هزینه های درمان او از محل بیمه شخص ثالث پرداخت نخواهد شد.

وضعیت بیمه بدنه خودروی راننده مست

بیمه بدنه، یک بیمه نامه اختیاری است که خسارات وارده به خودروی بیمه گذار را پوشش می دهد. اما در مورد تصادف با راننده مست، بیمه بدنه نیز معمولاً تعهدی ندارد. تقریباً تمامی بیمه نامه های بدنه حاوی بندی هستند که در صورت رانندگی در حالت مستی یا تحت تاثیر مواد مخدر و روان گردان، خسارت وارده به خودروی راننده مقصر را پوشش نمی دهند. لذا، اگر راننده مست مقصر تصادف کند، نه تنها خسارات مالی و جانی اشخاص ثالث را باید خودش بپردازد (پس از رجوع بیمه)، بلکه خسارت های وارده به خودروی خودش را نیز باید از جیب خود تأمین کند.

صندوق تامین خسارت های بدنی؛ پشتوانه زیان دیدگان فاقد بیمه

در برخی موارد، ممکن است راننده مست مقصر فاقد بیمه شخص ثالث معتبر باشد یا میزان پوشش بیمه او برای جبران تمامی خسارات کافی نباشد. در چنین شرایطی، صندوق تامین خسارت های بدنی راننده مست وارد عمل می شود. این صندوق وظیفه دارد دیه و خسارات جانی وارده به زیان دیدگان را پرداخت کند تا حقوق آنها تضییع نشود. اما پس از پرداخت خسارت، صندوق تامین خسارت های بدنی نیز مانند شرکت های بیمه، حق دارد تمامی مبالغ پرداختی را از راننده مست مقصر بازپس گیرد. این ساز و کار، اطمینان می دهد که حتی در صورت عدم وجود بیمه نامه یا ناکافی بودن آن، حقوق قربانیان حوادث ترافیکی تضمین شود.

گام های عملی برای زیان دیدگان در تصادف با راننده مست

برای زیان دیدگانی که درگیر تصادف با راننده مست شده اند، انجام اقدامات صحیح و به موقع، نقش حیاتی در حفظ حقوق و پیگیری خسارات دارد. این اقدامات به دو دسته کلی در صحنه حادثه و پس از آن تقسیم می شوند.

اقدامات ضروری در صحنه حادثه

پس از وقوع تصادف، حفظ خونسردی و انجام اقدامات اولیه به شرح زیر بسیار مهم است:

1. حفظ صحنه تصادف: تا زمان رسیدن پلیس، صحنه تصادف را دست نخورده نگه دارید. جابجا کردن خودروها مگر در موارد اضطراری (مانند خطر آتش سوزی یا ترافیک شدید و با علامت گذاری دقیق)، می تواند در روند تعیین مقصر اختلال ایجاد کند.
2. تماس فوری با پلیس و اورژانس: بلافاصله با شماره ۱۱۰ (پلیس) و ۱۱۵ (اورژانس) تماس بگیرید. در صورتی که به راننده مقابل مشکوک به مستی هستید، حتماً این موضوع را به پلیس اطلاع دهید و درخواست کنید تست الکل از او گرفته شود.
3. جمع آوری مدارک اولیه:
   • عکس و فیلم: از زوایای مختلف از صحنه تصادف، پلاک خودروها، آسیب های وارده به هر دو خودرو و هرگونه نشانه مرتبط با مستی راننده (مانند بطری مشروب) عکس و فیلم تهیه کنید.
   • اطلاعات راننده مقصر: نام، نام خانوادگی، شماره گواهینامه، شماره بیمه نامه و مشخصات خودروی راننده مقابل را یادداشت کنید.
   • اطلاعات شهود: در صورت وجود شاهد، اطلاعات تماس و شهادت اولیه آنها را ثبت کنید.
4. درخواست تست الکل: مصرانه از پلیس بخواهید که از راننده مشکوک به مستی، تست الکل بگیرد. این تست باید در صحنه توسط افسر یا در بیمارستان توسط پزشکی قانونی انجام شود.

مراحل پیگیری حقوقی و بیمه ای پس از حادثه

پس از ترک صحنه تصادف و دریافت کمک های اولیه در صورت نیاز، نوبت به پیگیری های حقوقی و بیمه ای می رسد:

• تشکیل پرونده در کلانتری و ارجاع به دادسرا: با مراجعه به نزدیک ترین کلانتری، گزارش تصادف و مدارک جمع آوری شده را ارائه دهید تا پرونده قضایی تشکیل شود. پرونده جهت پیگیری اتهامات کیفری (مانند شرب خمر و تصادف با راننده مست) به دادسرا ارجاع خواهد شد.
• مراجعه به پزشکی قانونی: در صورت هرگونه آسیب جانی، حتی اگر جزئی باشد، سریعاً به پزشکی قانونی مراجعه کنید تا معاینات لازم انجام و گواهی پزشکی قانونی صادر شود. این گواهی برای تعیین میزان دیه و جبران خسارات جانی حیاتی است.
• دریافت کروکی و گزارش کامل افسر: اطمینان حاصل کنید که کروکی و گزارش کامل افسر راهنمایی و رانندگی را که شامل وضعیت مستی راننده نیز هست، دریافت کرده اید. این مدارک برای پیگیری از بیمه و دادگاه ضروری است.
• مراجعه به شرکت بیمه راننده مقصر: با در دست داشتن تمامی مدارک (کروکی، گزارش پلیس، گواهی پزشکی قانونی، مدارک شناسایی و بیمه نامه راننده مقصر)، به شرکت بیمه شخص ثالث او مراجعه کنید. در این مرحله، حقوق زیان دیده در تصادف با راننده مست، از طریق بیمه شخص ثالث تضمین شده است، هرچند که بیمه بعداً مبلغ را از راننده مست بازپس می گیرد.
• مدارک لازم برای پیگیری خسارت:
  • اصل کروکی پلیس و گزارش کامل افسر راهنمایی و رانندگی.
  • گزارش پزشکی قانونی (در صورت وجود آسیب جانی).
  • کپی برابر اصل گواهینامه و کارت خودروی مقصر (در صورت امکان).
  • مدارک شناسایی زیان دیده و مشخصات بیمه نامه شخص ثالث خودروی زیان دیده (در صورت نیاز به استفاده از بیمه بدنه یا صندوق تامین).
  • تصاویر و فیلم های ضبط شده از صحنه.
• مشاوره و اخذ وکیل متخصص: با توجه به پیچیدگی های حقوقی این نوع تصادفات، مشاوره و در صورت لزوم، اخذ وکیل متخصص در امور تصادفات می تواند روند پیگیری را بسیار تسریع و تسهیل بخشد و از تضییع حقوق شما جلوگیری کند.

پیشگیری و مسئولیت اجتماعی: درس هایی از قانون

تصادف با راننده مست یکی از تراژدی های قابل پیشگیری در جوامع است که پیامدهای سنگین و غیرقابل جبرانی را به دنبال دارد. از دست دادن جان انسان ها، معلولیت های دائمی، هزینه های سرسام آور درمانی، خسارات مالی گسترده و بار روانی عمیق بر خانواده ها و جامعه، تنها بخشی از نتایج رانندگی در حالت مستی است. قانون گذار با وضع مجازات های شدید و قوانین بازدارنده، سعی در کاهش این حوادث دارد، اما مسئولیت اصلی در این زمینه، بر عهده تک تک شهروندان است.

تاکید بر اهمیت رعایت قوانین و عدم مصرف الکل و مواد مخدر پیش از رانندگی، نه تنها یک وظیفه قانونی، بلکه یک مسئولیت اخلاقی و اجتماعی است. هر فردی با انتخاب رانندگی در حالت هوشیاری کامل، نه تنها جان خود و سرنشینان خودرویش را حفظ می کند، بلکه امنیت دیگر کاربران جاده ها را نیز تضمین می نماید. آگاهی از قوانین تصادف رانندگی در حالت مستی و پیامدهای آن، می تواند به عنوان یک عامل بازدارنده قوی عمل کند و افراد را از ارتکاب این خطای جبران ناپذیر بازدارد.

همچنین، در صورت مشاهده هرگونه رانندگی مشکوک به مستی، وظیفه شهروندی حکم می کند که مراتب بلافاصله به پلیس اطلاع داده شود. این اقدام ساده می تواند از وقوع یک فاجعه جلوگیری کند. آموزش های مداوم، فرهنگ سازی و جدی گرفتن مخاطرات رانندگی تحت تاثیر مواد مخدر و الکل، از ارکان اصلی جامعه ای امن و پایدار است. با همت جمعی و درک عمیق از مسئولیت های فردی و اجتماعی، می توانیم گام های موثری در راستای کاهش حوادث ترافیکی ناشی از مستی و حفظ سلامت جامعه برداریم.