عکس ها و توضیحات بیشتر درباره معادن هخامنشی تازه کشف شده

به گزارش اخبار استانی محمدابراهیم زارعی رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری که خبر کشف این معادن را جمعه ۲۲ فروردین ماه ۱۴۰۴ اعلام کرد در اظهاراتی تازه تر گفت که آزمایش های دقیق تری برای بررسی نوع سنگ های مکشوفه با هدف مقایسه با نمونه های موجود در ستون های کاخ شوش در حال انجام است. این مطالعات تخصصی از دو هفته آینده وارد فاز جدیدی خواهد شد و در صورت اثبات هم خاستگاه بودن سنگ ها پرونده ثبت جهانی شوش می تواند با اطلاعات تازه ای به روزرسانی شود و گامی راهبردی باشد که فرصت بازنگری و ارتقاء موقعیت جهانی این محوطه باستانی و همین طور منطقه کشف معدن را فراهم می آورد.

به گفته رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی هنگام بررسی [اولیه] این معادن نشانه هایی از ابزارهای باستانی برش سنگ بقایای استخراج و مقادیر معناداری از سنگ آهن نیز کشف شده است؛ سنگ آهنی که به احتمال قوی برای تولید بست های فلزی در معماری سنگی هخامنشی به کار می رفته است. این کشفیات در کنار ویژگی های زمین شناختی منطقه احتمال قدمت هخامنشی معادن را به شکل معناداری تقویت می کند.

لقمان احمدزاده شوهانی باستان شناس سرپرست پروژه معادن آبدانان که به پیشنهاد «محمد حیدری» معلم آبدانانی به شناسایی آن موفق شدند درباره جزئیات این کشف که باستان شناسان را شگفت زده کرده است توضیح داد: ۱۰ مهرماه به طور کاملاً اتفاقی ویدئویی از یک کوهنورد به نام محمد حیدری در اکسپلور اینستاگرام دیدم. او در حال معرفی معادنی در کبیرکوه بود و تصور می کرد این سنگ ها برای ساخت آسیاب استفاده می شدند. اما چیزی که دیدم با چیزی که او تصور می کرد تفاوت اساسی داشت. شیوه استخراج این سنگ ها شباهت زیادی به روش های دوره هخامنشی داشت و بلافاصله فهمیدم که این موضوع باید بررسی و پیگیری شود.

این باستان شناس ادامه داد: بدون همراهی و دقت نظر محمد حیدری این کشف ممکن نبود. او سه معدن را شناسایی کرده بود که شواهد زیادی از بهره برداری مهندسی شده در دوران باستان داشتند. این معادن نه تنها از نظر مکان یابی بلکه از نظر الگوهای برداشت سنگ با معادن دوره هخامنشی هماهنگ بودند.

احمدزاده اظهار کرد: این کشف سرنخی جدید از محل استخراج سنگ های کاخ داریوش بزرگ به دست می دهد. در نبشته معروف که بر کاخ آپادانا شوش حک شده است از منطقه ای به نام «ابیرادوش» به عنوان محل استخراج سنگ های این کاخ یاد شده است. تا پیش از این مکان دقیق «ابیرادوش» در تاریخ گم بود اما اکنون شواهد جدید می تواند نشان دهد که به احتمال بسیار زیاد معادن کشف شده در آبدانان همان نقطه گمشده اند.

سرپرست پروژهش معادن هخامنشی آبدانان ادامه داد: در مرحله دوم پروژه با بهره گیری از فناوری های سنجش از دور مدل سازی سه بعدی و تحلیل های پتروگرافی در تلاشیم تا مسیرهای انتقال سنگ از آبدانان به شوش را بازسازی کنیم. این تحقیق می تواند نشان دهد که چگونه سنگ های عظیم و سنگین از کوه های زاگرس به شوش منتقل می شدند.

این باستان شناس تأکید کرد: این کشف نه تنها به ما کمک می کند تا به گمشده های تاریخ پی ببریم بلکه یک روایت فراموش شده از دانش مهندسی معماری و مدیریت منابع در دوران هخامنشی را بازخوانی کنیم. این معادن اگر همان ابیرادوش باشند بخشی از تمدنی بوده اند که هنوز هم شگفتی ساز است.

احمدزاده گفت: این کشف اگر با آزمایش های دقیق تری تأیید شود می تواند چشم اندازهای جدیدی را برای ثبت جهانی این معادن در یونسکو توسعه گردشگری فرهنگی در منطقه و پژوهش های علمی در مورد فناوری های ساخت در دوران هخامنشی فراهم آورد.

در این زمینه بخوانید:

کشف معادن گمشدۀ هخامنشی در غرب ایران

کاخ آپادانا که به گفته باستان شناسان سنگ های آن طبق کتیبه همین کاخ از منطقه ای به نام «ابیرادوش» تهیه شده است و احتمالا در ارتباط با معاون نویافته در آبدانان باشد در شهر باستانی شوش به دستور داریوش بزرگ در حدود سال های ۵۱۵ ـ ۵۲۱ پیش از میلاد روی آثار و بقایای تمدن عیلامی بنا شد. کاخ در حفاری های بین سال های ۱۳۱۱ تا ۱۳۱۴ خورشیدی از زیر خاک بیرون آورده شد و ۱۰ آنلاین ۱۳۸۰ در آثار ملی ایران به شمارهٔ ۳۹۸۱ در فهرست میراث ملی به ثبت رسید و در سال ۲۰۱۵ به همراه شوش در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شد.

گفته شده است دیوارهای این کاخ از خشت با نمای آجری و ستون های آن از سنگ بود. دیوارهای داخلی آن با آجر لعاب دار پوشیده شده بود و دارای نقش های سربازان گارد جاویدان شیر بالدار و گل نیلوفر آبی بود. بخش های مهمی از این کاخ در زمان اردشیر یکم شاهنشاه هخامنشی دچار آتش سوزی شد و در زمان اردشیر دوم بازسازی شد و در نهایت در زمان حمله اسکندر نابود شد. بقایای این کاخ همچنان در شوش دیده می شود.

انتهای پیام