کوالاها در اکوسیستم زمین اهمیت درختان اکالیپتوس در زمین

کوالاها نه تنها نمادی دوست داشتنی از حیات وحش استرالیا هستند، بلکه نقش حیاتی و پیچیده ای در حفظ تعادل اکوسیستم های جنگلی، به ویژه جنگل های اکالیپتوس، ایفا می کنند. ارتباط متقابل میان کوالاها و درختان اکالیپتوس ستون فقرات پایداری این زیست بوم هاست و تأثیرات فراتر از تصور بر سلامت سیاره زمین دارد. درک این پیوند ناگسستنی، برای حفظ گونه های کلیدی و پایداری اکوسیستم های طبیعی، ضروری است.

اهمیت کوالاها در اکوسیستم فراتر از یک موجود آرام و دوست داشتنی است؛ آن ها مهره های کلیدی در حفظ سلامت جنگل ها، کنترل بار سوختی و کمک به چرخه کربن در استرالیا و به تبع آن در مقیاس جهانی محسوب می شوند. این مقاله به بررسی عمیق نقش بوم شناختی کوالاها، وابستگی متقابل آن ها با درختان اکالیپتوس و پیامدهای از بین رفتن این ارتباط بر سلامت اکوسیستم زمین می پردازد.

کوالاها؛ ساکنان منحصر به فرد جنگل های اکالیپتوس

کوالا، با نام علمی Phascolarctos cinereus، پستانداری کیسه دار و بومی استرالیا است که به دلیل ظاهر منحصر به فرد و سبک زندگی خاص خود، جایگاه ویژه ای در اکوسیستم این قاره دارد. این حیوان، که تنها گونه باقی مانده از خانواده Phascolarctidae است، عمده عمر خود را در میان شاخ و برگ درختان اکالیپتوس می گذراند و به همین دلیل، زندگی اش به شدت به سلامت و پایداری این جنگل ها گره خورده است.

معرفی جامع گونه کوالا (Phascolarctos cinereus)

کوالاها از نظر فیزیکی دارای ویژگی های بارزی هستند که آن ها را برای زندگی در درختان بهینه ساخته است. گوش های بزرگ و پشمالو، بینی پهن و بدون مو که حس بویایی بسیار قوی دارد، و بدنی بدون دم که به حفظ تعادل در ارتفاعات کمک می کند، از جمله این ویژگی ها هستند. پاهای جلویی آن ها دارای دو انگشت شست متقابل هستند که به چنگ زدن محکم به شاخه ها کمک می کند، در حالی که پاهای عقبی دارای یک انگشت شست بدون چنگال است که برای تیمار کردن خز بدن استفاده می شود. این حیوانات عمدتاً در مناطق ساحلی شرق و جنوب استرالیا، از کوئینزلند تا نیو ساوت ولز، ویکتوریا و بخش هایی از استرالیای جنوبی یافت می شوند. زیستگاه اصلی آن ها جنگل های باز اکالیپتوس است که منابع غذایی و سرپناه لازم را برایشان فراهم می آورد. کوالاها حیوانی نیمه اجتماعی هستند که بیشتر وقت خود را به تنهایی می گذرانند و تنها در زمان جفت گیری و پرورش نوزادان تعاملات اجتماعی بیشتری دارند. وزن آن ها بسته به منطقه جغرافیایی متفاوت است؛ کوالاهای جنوبی در ویکتوریا معمولاً بزرگ تر و سنگین تر از همتایان شمالی خود در کوئینزلند هستند.

کوالا: نماد ملی استرالیا و جایگاه آن

کوالا بیش از یک گونه جانوری، به نمادی ملی و فرهنگی برای استرالیا تبدیل شده است. ظاهر آرام، دوست داشتنی و منحصر به فرد آن، کوالا را به یکی از محبوب ترین جاذبه های گردشگری این کشور و سفیر حیات وحش استرالیا در جهان مبدل کرده است. تصویر کوالا بر روی سکه ها، تمبرها، سوغاتی ها و در کمپین های بین المللی حفاظت از محیط زیست به وفور دیده می شود. این جایگاه نمادین، مسئولیت حفاظت از این گونه را دوچندان می کند، زیرا بقای کوالا نه تنها ضامن حفظ تنوع زیستی استرالیاست، بلکه بازتابی از تعهد جهانی به حفاظت از گونه های در معرض خطر و زیستگاه های آن ها محسوب می شود. درک عمومی از کوالا اغلب به جنبه های زیبایی شناختی آن محدود می شود، در حالی که نقش اکولوژیکی آن در حفظ سلامت جنگل ها بسیار فراتر از این تصورات است.

رژیم غذایی تخصصی و سازگاری های بیولوژیکی کوالاها

رژیم غذایی کوالاها تقریباً به طور انحصاری از برگ های درختان اکالیپتوس تشکیل شده است. این رژیم غذایی، که برای بیشتر حیوانات سمی و غیرقابل هضم است، نیازمند سازگاری های بیولوژیکی ویژه ای در کوالاهاست. برگ های اکالیپتوس حاوی ترکیبات فنلی و ترپن ها (روغن های فرار) هستند که برای دفاع از گیاه در برابر حشرات و سایر گیاهخواران عمل می کنند. کوالاها دارای کبد بسیار کارآمدی هستند که قادر به سم زدایی این ترکیبات شیمیایی است. همچنین، آن ها دارای یک سکوم (بخشی از روده بزرگ) بلند و پیچیده هستند که محل فعالیت باکتری های ویژه ای است که به تجزیه فیبر سخت سلولزی برگ ها کمک می کنند. با این حال، حتی با این سازگاری ها، برگ های اکالیپتوس ارزش غذایی بسیار پایینی دارند و هضم آن ها انرژی زیادی می طلبد. به همین دلیل، کوالاها برای حفظ انرژی، بیشتر وقت خود (حدود ۲۰-۲۲ ساعت در روز) را به خواب یا استراحت می گذرانند. از میان بیش از ۷۰۰ گونه اکالیپتوس، کوالاها تنها تعداد محدودی را برای تغذیه انتخاب می کنند که معمولاً از نظر محتوای سم کمتر و از نظر رطوبت و مواد مغذی محدود، مناسب تر هستند. این انتخاب دقیق و وابسته به نوع گونه اکالیپتوس، حساسیت کوالاها را به تغییرات زیستگاهی و از دست دادن گونه های خاصی از درختان، دوچندان می کند.

رفع سوءتفاهم ها و حقایق علمی درباره کوالاها

با وجود شهرت جهانی، سوءتفاهم های رایجی در مورد کوالاها وجود دارد. یکی از رایج ترین آن ها، اشتباه گرفتن کوالا با تنبل است. در حالی که هر دو حیوان زندگی کند و درختی دارند، کوالا یک کیسه دار بومی استرالیاست، در حالی که تنبل ها پستاندارانی از رده Xenoarthra و بومی جنگل های بارانی آمریکای مرکزی و جنوبی هستند. تفاوت های ژنتیکی، آناتومیکی و جغرافیایی آن ها بسیار بنیادین است. همچنین، به دلیل ساعات طولانی خواب و ظاهر آرام، برخی افراد کوالاها را کند ذهن یا خنگ می دانند. این تصور نادرست است؛ هوش کوالاها برای بقا در محیط طبیعی خود کاملاً بهینه شده است و رفتار آن ها بیشتر ناشی از نیاز به حفظ انرژی در مواجهه با رژیم غذایی کم انرژی آن هاست. کوالاها همچنین قادر به تولید طیف وسیعی از صداها برای برقراری ارتباط هستند؛ از غرغرها و نعره های عمیق نرها در فصل جفت گیری برای جذب ماده ها و اعلام قلمرو، تا ناله و جیغ های ماده ها و جوان ها در هنگام ترس یا ناراحتی. در گذشته، شکارچیان طبیعی کوالاها شامل شیرهای کیسه دار منقرض شده، گواناها و پایتون ها بودند، اما امروزه تهدیدات اصلی آن ها بیشتر ناشی از فعالیت های انسانی و تغییرات زیست محیطی است تا شکارچیان طبیعی.

نقش اکولوژیک کوالاها: مهندسان پنهان جنگل

نقش کوالاها در اکوسیستم جنگل های اکالیپتوس بسیار فراتر از صرفاً تغذیه از برگ های درختان است. این کیسه داران، با فعالیت های روزمره خود، به طور ناخواسته اما مؤثری، به مهندسان و حافظان سلامت این اکوسیستم های پیچیده تبدیل شده اند. فعالیت های بوم شناختی آن ها، از تنظیم تراکم پوشش گیاهی گرفته تا کمک به حاصلخیزی خاک و کاهش خطر آتش سوزی، همگی بر پایداری جنگل ها تأثیرگذار است.

تنظیم تراکم پوشش گیاهی و ارتقاء سلامت جنگل

یکی از مهم ترین وظایف بوم شناختی کوالاها، تأثیر آن ها بر تنظیم تراکم پوشش گیاهی در جنگل های اکالیپتوس است. کوالاها با تغذیه مداوم از برگ ها و جوانه های درختان اکالیپتوس، به کاهش میزان بیومس (توده زیستی) در تاج درختان کمک می کنند. این فرایند، به ویژه در مناطقی که تراکم درختان بالاست، مانع از رشد بیش از حد و سایه اندازی کامل توسط درختان بالادست می شود. با کاهش تراکم برگ ها در بخش های فوقانی درختان، نور خورشید بیشتری به طبقات پایین تر جنگل نفوذ می کند. این افزایش نور، رشد گیاهان زیرین و سایر گونه های گیاهی را تحریک کرده و به تنوع زیستی در سطح زمین کمک می کند. همچنین، جریان هوا در میان درختان بهبود یافته و رطوبت اضافی را از بین می برد که خود عاملی در کاهش شیوع بیماری های قارچی در درختان است. این تأثیر مستقیم بر ساختار جنگل، به حفظ پویایی و سلامت کلی اکوسیستم کمک شایانی می کند.

نقش حیاتی فضولات کوالا در حاصلخیزی خاک جنگل

فضولات کوالاها، که معمولاً به شکل گلوله های کوچک و سخت هستند، نقش کلیدی در چرخه مواد مغذی و حاصلخیزی خاک جنگل ایفا می کنند. این فضولات سرشار از مواد آلی، نیتروژن، فسفر و سایر عناصر کمیاب هستند که از طریق تغذیه کوالاها از برگ های اکالیپتوس جمع آوری شده اند. پس از دفع، این مواد آلی به سرعت توسط تجزیه کنندگان مانند باکتری ها، قارچ ها و بی مهرگان کوچک (مانند سوسک ها و کرم ها) به خاک بازگردانده می شوند. این فرآیند غنی سازی خاک، به بهبود ساختار آن، افزایش ظرفیت نگهداری آب و فراهم آوردن بستری مناسب برای رشد ریشه های درختان و سایر گیاهان کمک می کند. در فصول بارانی، آب به راحتی مواد مغذی را از فضولات شسته و به عمق خاک نفوذ می دهد، که این امر به تقویت شبکه ریشه ای درختان و افزایش پایداری و تاب آوری جنگل در برابر تنش های محیطی، مانند خشکسالی، کمک می کند. علاوه بر این، فضولات کوالاها خود می توانند منبع غذایی مهمی برای حشرات کوچک و خزندگان باشند و بدین ترتیب به بخشی جدایی ناپذیر از شبکه غذایی اکوسیستم تبدیل شوند.

کاهش خطر آتش سوزی: محافظان طبیعی جنگل های اکالیپتوس

جنگل های اکالیپتوس، به دلیل وجود روغن های فرار و اشتعال زا در برگ هایشان و همچنین پوسته پوسته شدن و تجمع مواد خشک در زیر درختان، به طور طبیعی مستعد آتش سوزی های شدید هستند. در این میان، کوالاها نقش مهمی در کاهش بار سوختی در تاج درختان ایفا می کنند. با تغذیه از برگ ها و شاخه های کوچک، آن ها به طور مؤثری حجم مواد قابل اشتعال در ارتفاعات را کاهش می دهند. این کاهش تراکم مواد سوختی در تاج درختان، می تواند به کاهش سرعت و شدت گسترش آتش سوزی های جنگلی کمک کند. هنگامی که یک آتش سوزی شروع می شود، درختانی که برگ های کمتری دارند یا شاخه های خشکشان پاک سازی شده است، کمتر در معرض گسترش سریع آتش از طریق تاج پوشش قرار می گیرند. این مکانیسم حفاظتی طبیعی، در اکوسیستم های خشک و مستعد آتش سوزی مانند استرالیا، اهمیت ویژه ای پیدا می کند. اگرچه کوالاها به تنهایی نمی توانند از وقوع آتش سوزی های عظیم جلوگیری کنند، اما فعالیت های تغذیه ای آن ها به طور قطع در تعدیل شدت و پتانسیل تخریبی این حوادث طبیعی مؤثر است.

کوالاها و نقش آن ها در چرخه کربن جهانی

جنگل های اکالیپتوس، به ویژه آن هایی که به خوبی نگهداری می شوند و دارای درختان بالغ هستند، از بزرگترین ذخایر کربن آلی در جهان محسوب می شوند. این درختان با جذب دی اکسید کربن از اتمسفر از طریق فتوسنتز و ذخیره آن در بافت های خود (چوب، برگ، ریشه) و همچنین در خاک اطراف، نقش حیاتی در تنظیم چرخه کربن و کاهش غلظت گازهای گلخانه ای ایفا می کنند. کوالاها، با حفظ سلامت و پایداری این جنگل ها از طریق فعالیت های اکولوژیکی خود، به طور غیرمستقیم به تثبیت و ذخیره سازی طولانی مدت کربن در این اکوسیستم ها کمک می کنند. هرگونه تخریب گسترده این جنگل ها، خواه بر اثر آتش سوزی های کنترل نشده، قطع درختان برای توسعه کشاورزی یا شهرسازی، منجر به آزاد شدن مقادیر عظیمی از کربن ذخیره شده در اتمسفر می شود که به تشدید تغییرات اقلیمی و گرمایش جهانی می انجامد. بنابراین، حفاظت از کوالاها و زیستگاه های آن ها، نه تنها به معنای حفظ یک گونه نمادین است، بلکه به طور مستقیم به تلاش های جهانی برای مقابله با تغییرات اقلیمی و حفظ سلامت سیاره کمک می کند.

نقش کوالاها در اکوسیستم جنگل های اکالیپتوس فراتر از تغذیه صرف است؛ آن ها با فعالیت های زیستی خود، از جمله تنظیم تراکم پوشش گیاهی و کمک به حاصلخیزی خاک، به پایداری این جنگل ها و در نتیجه به تثبیت کربن و کاهش خطر آتش سوزی کمک شایانی می کنند.

اهمیت درختان اکالیپتوس برای حیات زمین و فراتر از کوالاها

درختان اکالیپتوس، نه تنها برای بقای کوالاها ضروری هستند، بلکه نقش های حیاتی و چندوجهی در حفظ پایداری اکوسیستم های استرالیا و حتی در مقیاس جهانی ایفا می کنند. این درختان، که گونه غالب در بسیاری از جنگل های استرالیا هستند، ستون فقرات زیستی این قاره را تشکیل داده و خدمات بوم شناختی بی شماری ارائه می دهند که فراتر از تأمین غذای یک گونه خاص است.

اکالیپتوس: ستون فقرات اکوسیستم استرالیا و نقش جهانی

درختان اکالیپتوس به عنوان ستون فقرات بسیاری از اکوسیستم های استرالیا عمل می کنند. این درختان در تولید اکسیژن و جذب دی اکسید کربن نقش اساسی دارند که برای حفظ ترکیب اتمسفر و مقابله با تغییرات اقلیمی حیاتی است. جنگل های اکالیپتوس به دلیل سرعت رشد بالای خود، توانایی قابل توجهی در جذب مقادیر زیادی کربن از جو و ذخیره آن در بیومس خود دارند. علاوه بر این، اکالیپتوس ها در چرخه آب نیز نقش مهمی ایفا می کنند؛ ریشه های عمیق آن ها آب را از لایه های زیرین خاک جذب کرده و از طریق فرآیند تعرق به اتمسفر بازمی گردانند که به تنظیم رطوبت محلی و تشکیل ابرها و بارندگی کمک می کند. این توانایی در حفظ رطوبت خاک و کنترل سطح آب های زیرزمینی، به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک، به جلوگیری از بیابان زایی و حفظ کیفیت خاک کمک می کند. فراتر از این، اکالیپتوس ها زیستگاه و منبع غذایی برای طیف وسیعی از گونه های جانوری و گیاهی دیگر از جمله پرندگان، حشرات و سایر پستانداران هستند و به حفظ تنوع زیستی در این قاره کمک می کنند.

پیچیدگی اکوسیستم: چرا کاشت درخت به تنهایی کافی نیست؟

این سؤال که چرا به جای محافظت از کوالاها، فقط اکالیپتوس نکاریم؟ اغلب مطرح می شود و نشان دهنده یک درک ساده انگارانه از پیچیدگی های اکوسیستم است. در پاسخ باید گفت که حفاظت از کوالاها و کاشت درختان اکالیپتوس، دو رویکرد مکمل و نه جایگزین یکدیگر هستند. کاشت درختان جدید، به ویژه در مقیاس وسیع، اقدامی مثبت و ضروری است، اما به تنهایی نمی تواند جایگزین یک اکوسیستم طبیعی و بالغ شود. درختان کاشته شده، به چندین دهه زمان نیاز دارند تا به بلوغ برسند و بتوانند نقش های اکولوژیکی کامل یک درخت کهنسال را ایفا کنند، از جمله فراهم آوردن زیستگاه های پیچیده، جذب مقادیر عظیم کربن، یا تأثیرگذاری بر چرخه های آب و خاک. جنگل های دست کاشت اغلب فاقد تنوع زیستی غنی و ساختار پیچیده جنگل های طبیعی هستند؛ آن ها ممکن است فاقد قارچ های همزیست با ریشه درختان، حشرات گرده افشان، و طیف وسیعی از گونه های جانوری باشند که همگی اجزای ضروری یک اکوسیستم سالم و پویا هستند. حفاظت از گونه های کلیدی مانند کوالا، به معنای حفاظت از کل اکوسیستم بالغی است که کوالا در آن زندگی می کند و به پایداری آن کمک می کند. این رویکرد شامل حفاظت از زیستگاه های موجود، جلوگیری از تخریب بیشتر، و همچنین تلاش برای احیای مناطق تخریب شده با کاشت گونه های بومی است. بنابراین، پایداری اکوسیستم نیازمند رویکردی همه جانبه است که هم به حفاظت از موجودیت های کنونی بپردازد و هم به بازسازی و تقویت آن ها.

تهدیدات و راهکارهای حفاظت: آینده کوالا و اکوسیستم

با وجود اهمیت بوم شناختی فراوان و جایگاه نمادین کوالا، این گونه در دهه های اخیر با تهدیدات جدی مواجه شده است که بقای آن را در خطر قرار داده است. درک این خطرات و پیاده سازی راهکارهای جامع حفاظتی، برای تضمین آینده کوالاها و پایداری اکوسیستم هایی که به آن ها وابسته اند، حیاتی است.

خطرات اصلی بقای کوالاها و عوامل تشدیدکننده

بقای کوالاها با مجموعه ای از تهدیدات چندوجهی روبرو است که بسیاری از آن ها ناشی از فعالیت های انسانی و تغییرات اقلیمی هستند. از دست دادن و تکه تکه شدن زیستگاه مهمترین عامل تهدیدکننده است. توسعه شهرسازی، گسترش کشاورزی، فعالیت های جنگل داری و استخراج منابع، به تخریب و تقسیم جنگل های اکالیپتوس، یعنی خانه و منبع غذایی اصلی کوالاها، منجر شده است. این تکه تکه شدن، جمعیت کوالاها را منزوی کرده و دسترسی آن ها به منابع غذایی و جفت یابی را محدود می کند. تغییرات اقلیمی عامل دیگری است که تهدیدات را تشدید می کند. افزایش دما، خشکسالی های طولانی تر و شدیدتر، و در نتیجه، افزایش تناوب و شدت آتش سوزی های جنگلی، مستقیماً جان کوالاها را به خطر انداخته و زیستگاه های آن ها را نابود می کند. علاوه بر این، خشکسالی می تواند بر کیفیت برگ های اکالیپتوس (کاهش محتوای آب و افزایش سموم) تأثیر منفی بگذارد و کوالاها را در معرض سوءتغذیه و استرس قرار دهد. بیماری ها، به ویژه کلامیدیا، تأثیر مخربی بر جمعیت کوالاها دارند و می توانند منجر به نابینایی، ناباروری و مرگ شوند. تهدیدات مستقیم انسانی نیز شامل تصادفات جاده ای و حملات سگ ها در مناطق مسکونی نزدیک به زیستگاه های کوالا است.

وضعیت کوالا در فهرست گونه های در معرض خطر

با توجه به کاهش چشمگیر جمعیت کوالاها در سال های اخیر و شدت گرفتن تهدیدات، دولت استرالیا در سال ۲۰۲۲، کوالاها را در ایالت های کوئینزلند، نیو ساوت ولز و قلمرو پایتخت استرالیا، به طور رسمی در فهرست گونه های در معرض خطر (Endangered) قرار داد. این طبقه بندی نشان دهنده وضعیت بسیار بحرانی بقای این حیوان نمادین است و به این معناست که خطر انقراض آن در آینده نزدیک بسیار جدی است، مگر اینکه اقدامات حفاظتی فوری و مؤثر صورت گیرد. قرار گرفتن در این فهرست، می تواند منجر به افزایش سرمایه گذاری ها و تلاش های هماهنگ تر برای حفاظت از کوالاها و زیستگاه های آن ها شود و ضرورت تدوین و اجرای برنامه های حفاظتی ملی و منطقه ای را برجسته می سازد.

کاهش تراکم زیستگاه های طبیعی و تکه تکه شدن جنگل های اکالیپتوس به دلیل شهرسازی و کشاورزی، در کنار تغییرات اقلیمی و بیماری هایی نظیر کلامیدیا، مهمترین عوامل تهدیدکننده بقای کوالاها و قرار گرفتن آن ها در فهرست گونه های در معرض خطر هستند.

راهکارهای جامع برای حفاظت و تضمین بقا

حفاظت از کوالاها نیازمند یک رویکرد چندجانبه و جامع است که تمامی جنبه های تهدیدکننده را پوشش دهد. در وهله اول، حفاظت از زیستگاه های باقی مانده و احیای مناطق تخریب شده حیاتی است. این شامل ایجاد کریدورهای حیات وحش برای اتصال زیستگاه های پراکنده و امکان جابجایی امن کوالاها، و همچنین بازسازی جنگل های تخریب شده با کاشت گونه های بومی اکالیپتوس مورد علاقه کوالاها است. مدیریت پیشگیرانه آتش سوزی از طریق سوزاندن کنترل شده و ایجاد مناطق حائل آتش بر، و همچنین توسعه سیستم های هشدار زودهنگام و واکنش سریع در برابر آتش سوزی های جنگلی، برای کاهش خسارات ناشی از حریق ضروری است. تحقیقات علمی و توسعه واکسن ها برای بیماری هایی مانند کلامیدیا می تواند به کاهش تأثیر این بیماری ها بر جمعیت کوالاها کمک کند. افزایش آگاهی عمومی و آموزش جوامع محلی در مورد اهمیت کوالاها و نحوه تعامل مسئولانه با آن ها، از جمله کاهش سرعت در جاده ها و کنترل سگ های خانگی، نقش مهمی در کاهش تهدیدات مستقیم انسانی دارد. در نهایت، همکاری های بین المللی و حمایت مالی از پروژه های حفاظتی، برای تضمین بقای این گونه نمادین و حفظ اکوسیستم های ارزشمند استرالیا، ضروری است. این تلاش ها باید توسط سیاست های دولتی قوی و الزام آور که توسعه پایدار را در اولویت قرار می دهند، حمایت شوند.

نتیجه گیری: کوالاها؛ ضامن پایداری اکوسیستم و فراخوان به حفاظت

کوالاها، با وجود ظاهر آرام و کم تحرکشان، بیش از یک جانور بامزه و نمادین هستند؛ آن ها حافظان خاموش و حیاتی اکوسیستم جنگل های اکالیپتوس و بخشی جدایی ناپذیر از سلامت سیاره زمین اند. پیوند ناگسستنی میان کوالاها و درختان اکالیپتوس، نه تنها بقای این گونه منحصر به فرد را تضمین می کند، بلکه به پایداری جنگل ها از طریق تنظیم تراکم پوشش گیاهی، حاصلخیزی خاک، کاهش خطر آتش سوزی و تثبیت کربن کمک می کند.

با این حال، آینده کوالاها در اکوسیستم زمین در معرض تهدیدات جدی ناشی از از دست دادن زیستگاه، تغییرات اقلیمی و بیماری ها قرار دارد که لزوم اقدامات حفاظتی فوری و جامع را دوچندان می کند. حفاظت از کوالاها به معنای حفاظت از یک اکوسیستم پیچیده و بالغ است که کاشت درخت به تنهایی نمی تواند جایگزین آن شود. برای پایداری کلی اکوسیستم های استرالیا و جهان، باید یک عزم جهانی برای حفظ این گونه نمادین و زیستگاه ارزشمندش شکل گیرد.

امید به بقای کوالاها با تلاش های مشترک، آگاهی بخشی مستمر، سرمایه گذاری در تحقیقات علمی و اجرای سیاست های حفاظتی قوی، امکان پذیر خواهد بود. حفظ این مهره های کلیدی در اکوسیستم، نه تنها ضامن بقای آن ها، بلکه تضمینی برای سلامت و توازن طبیعت در نسل های آینده است.