یک بام و دو هوای المپیک پاریس/چرا رژیم صهیونیستی محروم نشد؟
باوجود محرومیت ۱۳ کشور از بازی‌های المپیک طی یک قرن اخیر، حضور ورزشکاران صهیونیست در المپیک تابستانی ۲۰۲۴ پاریس در بحبوحه نسل‌کشی در غزه از سیاست یک بام و دوهوای کمیته آن حکایت دارد.
به گزارش اخبار استانی، به نقل از آنلاین: بازی‌های المپیک تابستانی ۲۰۲۴ پاریس که از روز جمعه ۲۶ جولای (۵ مرداد) آغاز شده‌بود، یک‌شنبه ۱۱ آگوست (۲۱ مرداد) پایان خواهد یافت؛ بازی‌هایی که باعث شده نام فلسطین در قلب پاریس و در بحبوحه این مسابقه‌ها طنین‌انداز و المپیک به نماد نفرت جهانی از صهیونیسم تبدیل شود.
بازی‌های المپیک در حالی به روزهای پایانی خود نزدیک میشود که نوار غزه همچنان زیر بمباران شدید رژیم اشغالگر صهیونیستی قرار دارد و تل آویو از هر گونه توافق آتش‌بس امتناع می‌ورزد.
همین موضوع باعث شد که هنگامه برگزاری بازی‌ها، «جبرئیل رجوب» رئیس کمیته المپیک فلسطین که همراه با هشت ورزشکار در بازی‌های المپیک پاریس شرکت کرده‌است، خاموشی مسئولان نهادهای بین‌المللی ورزش را محکوم کند و به دلیل عدم رعایت آتش‌بس از سوی تل‌آویو در جریان بازی‌های المپیک، خواهان حذف تیم رژیم صهیونیستی از ادامه بازی‌های شود.
تداوم فشار بر رژیم صهیونیستی در فضای قبل و پسا المپیک
اگر چه رژیم صهیونیستی در هر شرایطی همواره تحت حمایت کشورهای غربی از جمله فرانسه به عنوان کشوری که این روزها میزبانی المپیک تابستانی ۲۰۲۴ را بر عهده دارد، قرار گرفته اما در همین حال، المپیک پاریس به فرصتی برای شنیده شدن صدای حامیان فلسطین تبدیل شده‌است که اتفاقا مردم فرانسه در این زمینه سنگ تمام گذاشته‌اند.
پیش از افتتاحیه المپیک پاریس نیز فشارها بر دست‌اندرکاران و کمیته المپیک برای محرومیت تیم رژیم صهیونیستی زیاد بود. چندی پیش حدود ۳۰ تن از نمایندگان مجلس فرانسه با ارسال نامه‌ای به رئیس کمیته برگزاری المپیک ۲۰۲۴ پاریس، خواستار تحریم رژیم صهیونیستی از این رویداد ورزشی شدند.
در همان برهه، مجله آمریکایی «دِ نیشین» (The Nation) احتمال تعلیق رژیم صهیونیستی از بازی‌های المپیک پاریس را بررسی کرده و نوشته‌بود: «آنها این کار را با روسیه و آفریقای جنوبی کردند، چرا نمی‌توانند با رژیم صهیونیستی این کار را انجام دهند؟»
با نگاهی گذرا به تاریخ نمونه‌های زیادی از کشورهای تعلیق شده به چشم می‌خورد اما هیچگاه نام رژیم صهیونیستی میان آنها نبوده‌است.
از جمله این نمونه ها می‌توان به تعلیق و اخراج کمیته ملی المپیک آفریقای جنوبی از سال ۱۹۶۴ تا ۱۹۹۲ میلادی به دلیل شکل‌گیری نظام آپارتایدی، تعلیق عضویت کمیته ملی المپیک افغانستان از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۲ میلادی به دلیل حاکمیت دولت طالبان، تعلیق عضویت کمیته پارالمپیک روسیه از پارالمپیک ریو ۲۰۱۶ متعاقب دوپینگ سازمان یافته و نیز تعلیق کمیته المپیک کویت از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۹ به دلیل مداخله دولت در امور کمیته ملی المپیک اشاره کرد.
اتریش، بلغارستان، مجارستان، ترکیه، آلمان، ژاپن، کره شمالی، زیمبابوه، بلاروس نیز از دیگر کشورهایی بودند که طی حدود یک قرن اخیر بنا به دلیل‌های گوناگون در مقاطعی از بازی‌های المپیک کنار گذاشته شدند.
آخرین و پر سروصداترین محرومیت به تحریم روسیه و بلاروس از بازی‌های جهانی و المپیک برمی‌گردد. حدود ۲۰ ماه پس از آغاز عملیات ویژه نظامی روسیه به اوکراین می‌گذشت که کمیته بین‌المللی المپیک (IOC)، کمیته ملی روسیه و نیز بلاروس را تعلیق کرد.
آنها ابتدا ورزشکاران روسیه و بلاروس را از شرکت در رویدادهای ورزشی محروم کردند و پس از برخی انتقادها، این سیاست تغییر کرد و اعلام کردند که ورزشکاران روس می‌توانند در این رویدادها شرکت کنند اما نباید تحت پرچم روسیه و بلاروس باشند.
سپس آنها پرچم کمیته ملی المپیک درست کرده و ورزشکارانی را که از روسیه در این رویدادهای ورزشی بین‌المللی شرکت می‌کنند، تحت این پرچم به عنوان «بی‌طرف» مسابقه می‌دهند و مدال هم به نام شخص آنها – نه روسیه- ثبت میشود؛ امری که در جریان المپیک ۲۰۲۴ پاریس مشهود است.
تحریم ورزشی روسیه و بلاروس نشان داد که محرومیت کشورهای ناهمسو به دلیل سیاست‌های آنها ظاهراً مذموم نیست. حال این پرسش به ذهن می‌رسد که اگر روسیه را به دلیل تهاجم به اوکراین می‌توان تحریم کرد، پس چرا این برخورد با رژیم صهیونیستی نمی‌شود؟
رفتار دوگانه کمیته المپیک با پذیرش تیم رژیم صهیونیستی
رژیم صهیونیستی را می‌توان به درستی مصداق کامل دولت متکی بر تروریسم و جنایت جنگی دانست. این رژیم طی نزدیک به هشت دهه گذشته تمام روش‌های مرتبط با جنایت را علیه مردم فلسطین به کار گرفته اما اوج این جنایت‌ها پس از عملیات طوفان الاقصی بوده‌است.
رژیم صهیونیستی طی ۱۰ ماه اخیر نزدیک به ۴۰ هزار نفر را در نوار غزه که بیشتر آنها زن و کودک بوده‌اند، به شهادت رسانده‌است و شمار مجروحان در این باریکه نیز از مرز ۹۱ هزار نفر فراتر رفته‌است.
اقداماتی مانند حمله عمدی به غیرنظامیان و هدف‌های غیرنظامی مانند شهرها، روستاها، مدارس، بیمارستان‌ها، بناهای تاریخی و هر مکانی که هدف نظامی محسوب نشود، مصداق جنایت جنگی است که رژیم صهیونیستی هر روز به انجام آنها مبادرت می‌ورزد.
ارتش رژیم صهیونیستی از اینکه بیمارستان‌ها و بیماران را هدف قرار دهد ابایی ندارد. دفتر اطلاع‌رسانی دولت فلسطین در نوار غزه اردیبهشت ماه امسال در بیانیه‌ای اعلام کرد که از مجموع ۳۵ بیمارستان در نوار غزه اکنون تنها ۲ بیمارستان فعال هستند؛ بیمارستان‌هایی که به خاطر جنایت و نسل‌کشی ارتش رژیم اشغالگر، همواره گورهای دسته‌جمعی از محوطه آنها کشف میشود.
ارتش این رژیم افزون بر بیمارستان‌ها، مدرسه‌ها را نیز هدف‌گذاری می‌کند و در تازه‌ترین جنایت خود ۲ مدرسه «النصر» و «حسن سلامه» در غرب شهر غزه را هدف حملات هوایی خود قرار داد که ده‌ها فلسطینی در جریان این حمله‌ها به شهادت رسیدند.
کمتر از دو ماه از آغاز جنایت‌های رژیم اشغالگر در نوار غزه می‌گذشت که روزنامه آمریکایی «نیویورک تایمز» در گزارشی به همسنجی و مقایسه کشتار آمریکا در عراق، سوریه و افغانستان با رژیم صهیونیستی در غزه پرداخت و نتیجه گرفت «جنایتی که آمریکا در طول ۲۰ سال انجام داد، اسرائیل در کمتر از ۲ ماه رقم زده‌است.» حال با گذشت حدود ۱۰ ماه از آغاز جنگ، وخامت اوضاع در این باریکه غیرقابل تصور است.
از این جهت «دیوان بین‌المللی کیفری» و «دیوان بین‌المللی دادگستری» برای تحت فشار قرار دادن رژیم صهیونیستی گامی بلند برداشته‌اند.
«کریم خان» دادستان کل دیوان بین‌المللی کیفری چندی پیش اعلام کرد که این دیوان به دنبال صدور حکم بازداشت برای «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر و «یوآو گالانت» وزیر جنگ رژیم صهیونیستی است.
در صورتی که قضات دادگاه بین‌المللی کیفری حکم بازداشت بین‌المللی نتانیاهو و گالانت را صادر کنند، آنها از سفر به ۱۲۴ کشور جهان که در این سازمان عضویت دارند، محروم خواهند شد و در صورت ورود به این کشورها بازداشت می‌شوند. این اولین باری است که دیوان بین‌المللی کیفری رئیس یکی از نزدیک‌ترین متحدان آمریکا را هدف قرار می‌دهد.
دیوان بین‌المللی دادگستری نیز دو هفته پیش با اشاره به ساخت و توسعه شهرک‌های صهیونیستی در کرانه باختری و شرق بیت‌المقدس، حضور رژیم صهیونیستی را در سرزمین‌های اشغالی فلسطین غیرقانونی خواند و خواستار پایان دادن به آن شد.
کشورهای جهان یکی پس از دیگری به این شکایت آفریقای جنوبی از رژیم صهیونیستی در دیوان بین‌المللی دادگستری می‌پیوندند و به تازگی «هاکان فیدان» وزیر امور خارجه ترکیه اعلام کرد که آنکارا تصمیم گرفته‌است در راستای تلاش‌های بین‌المللی برای پایان دادن به نسل‌کشی علیه مردم فلسطین به این شکایت بپیوندد.
در شرایطی که از یک‌سو سازمان‌های اثرگذار بین‌المللی نسل‌کشی رژیم صهیونیستی را محکوم می‌کنند و از سوی دیگر موج اعتراضی حامیان فلسطین در کوچه و خیابان‌های کشورهای مختلف جهان از جمله اروپا و آمریکا جریان دارد، آغوش باز کمیته المپیک بر روی تیم صهیونیست آشکار از استاندارد دوگانه این نهاد حکایت می‌کند.
انتهای پیام