۲۷ کشور عضو شینگن | لیست کامل و تاریخ عضویت
لیست کشورهای عضو شینگن و تاریخ پیوستن آن ها به معاهده
منطقه شینگن، یکی از برجسته ترین دستاوردهای همگرایی اروپایی، شامل ۲۹ کشور اروپایی است که کنترل های مرزی داخلی خود را حذف کرده و امکان جابه جایی آزاد افراد را فراهم آورده اند. این توافق به مسافران اجازه می دهد با یک ویزای واحد، به تمامی این کشورها سفر کنند. آخرین کشورهای پیوسته به این منطقه کرواسی در سال ۲۰۲۳ و بلغارستان و رومانی در سال ۲۰۲۴ هستند.
منطقه شینگن، نمادی از اروپای بدون مرز، از زمان آغاز به کار خود در سال ۱۹۸۵، نقش محوری در تسهیل سفر، گردشگری و تجارت در قاره اروپا ایفا کرده است. این پیمان نه تنها مرزهای فیزیکی را از میان برداشته، بلکه همکاری های امنیتی و قضایی بین کشورهای عضو را نیز عمیق تر کرده است. در طول زمان، تعداد کشورهای عضو شینگن به تدریج افزایش یافته و به ۲۹ کشور رسیده است که شامل اعضای اتحادیه اروپا و چند کشور غیر عضو این اتحادیه می شود. درک دقیق از این منطقه، ساختار آن، تفاوت هایش با اتحادیه اروپا و الزامات سفر به آن، برای میلیون ها مسافر، تجار و پژوهشگر حائز اهمیت است.
این مقاله با هدف ارائه یک منبع جامع و دقیق، به بررسی کامل لیست کشورهای عضو شینگن، تاریخ دقیق پیوستن آن ها به این معاهده و همچنین تفاوت های کلیدی شینگن با اتحادیه اروپا می پردازد. علاوه بر این، جنبه های مهمی نظیر انواع ویزای شینگن، شرایط اخذ آن و تحولات آینده این منطقه نیز مورد تحلیل قرار خواهند گرفت تا مخاطبان اطلاعاتی کامل و کاربردی برای برنامه ریزی سفرهای خود به این بخش از جهان را در اختیار داشته باشند.
پیمان شینگن چیست؟ از آغاز تا امروز
پیمان شینگن، نامی آشنا برای میلیون ها مسافر و شهروند اروپایی، یک توافقنامه بین المللی است که با هدف اصلی حذف کنترل های مرزی داخلی بین کشورهای عضو و ایجاد منطقه ای واحد برای تردد آزاد افراد شکل گرفت. این مفهوم، به عنوان ستون فقرات اروپا بدون مرز، فراتر از یک ساده سازی اداری است و نشان دهنده تعهد عمیق کشورهای اروپایی به همکاری و همگرایی است.
تعریف و اهداف اولیه شینگن
پیمان شینگن در تاریخ ۱۴ ژوئن ۱۹۸۵ در روستای کوچک شینگن در لوکزامبورگ توسط پنج کشور اولیه امضا شد: بلژیک، فرانسه، آلمان (غربی در آن زمان)، لوکزامبورگ و هلند. این توافق اولیه، پایه ای برای ایجاد یک فضای بدون کنترل مرزی داخلی بود که به شهروندان و مسافران اجازه می داد بین کشورهای عضو بدون نیاز به گذرنامه یا بازرسی های معمول مرزی، سفر کنند.
اهداف اولیه پیمان شینگن چندگانه و استراتژیک بودند:
- حذف کنترل های مرزی داخلی: این هدف اصلی ترین ستون پیمان بود که به معنی حذف نقاط بازرسی گذرنامه و گمرک در مرزهای زمینی بین کشورهای عضو شینگن بود.
- ایجاد یک مرز خارجی مشترک: برای جبران حذف کنترل های داخلی، نیاز به تقویت و هماهنگ سازی کنترل های مرزی در مرزهای خارجی منطقه شینگن احساس شد. این امر شامل قوانین مشترک برای ورود، خروج و عبور از مرزها برای اتباع کشورهای ثالث می شد.
- سیاست مشترک ویزا: هدف دیگر، ایجاد یک ویزای واحد بود که به دارنده آن اجازه می دهد با یک مجوز، به تمامی کشورهای عضو سفر کند. این امر به معنای تسهیل گردشگری و تجارت بود.
- همکاری قضایی و پلیسی: برای مقابله با چالش های امنیتی ناشی از حذف مرزها، توافق شد که همکاری بین نیروهای پلیس و سیستم های قضایی کشورهای عضو تقویت شود. این همکاری ها شامل تبادل اطلاعات و استرداد مجرمان می شد.
این اهداف در مجموع به دنبال ایجاد یک منطقه امن، پویا و یکپارچه بودند که سفر، تجارت و تبادلات فرهنگی را در اروپا به میزان قابل توجهی افزایش دهد.
تاریخچه مختصر شکل گیری و توسعه منطقه شینگن
پس از امضای پیمان اولیه در سال ۱۹۸۵، مرحله بعدی، یعنی کنوانسیون اجرای شینگن (Schengen Implementing Convention)، در سال ۱۹۹۰ به امضا رسید. این کنوانسیون جزئیات فنی و عملیاتی لازم برای اجرای کامل پیمان را مشخص کرد و شامل تدابیری برای تقویت همکاری پلیسی، ایجاد سیستم اطلاعات شینگن (SIS) و تعریف رویه های مشترک ویزا بود.
اجرای عملی پیمان شینگن در تاریخ ۲۶ مارس ۱۹۹۵ آغاز شد، زمانی که کنترل های مرزی بین هفت کشور (پنج عضو اولیه به همراه اسپانیا و پرتغال) رسماً برداشته شد. از آن زمان، پیمان شینگن به تدریج گسترش یافت و کشورهای بیشتری به آن ملحق شدند. این گسترش در چند مرحله صورت گرفت:
- مرحله اول (۱۹۹۵-۲۰۰۱): ایتالیا (۱۹۹۷)، اتریش (۱۹۹۷)، یونان (۲۰۰۰)، و کشورهای نوردیک (دانمارک، فنلاند، سوئد، ایسلند و نروژ – ۲۰۰۱) به این منطقه پیوستند. ایسلند و نروژ به عنوان کشورهای غیر عضو اتحادیه اروپا، از طریق توافقنامه های خاص به شینگن ملحق شدند.
- مرحله دوم (۲۰۰۷): این سال شاهد بزرگترین گسترش شینگن بود که ۹ کشور جدید عضو اتحادیه اروپا از اروپای مرکزی و شرقی به آن پیوستند: جمهوری چک، استونی، مجارستان، لتونی، لیتوانی، مالت، لهستان، اسلواکی و اسلوونی. این الحاق، عملاً مرزهای داخلی منطقه شینگن را تا شرق اروپا گسترش داد.
- مرحله سوم (۲۰۰۸-۲۰۱۱): سوئیس (۲۰۰۸) و لیختن اشتاین (۲۰۱۱) نیز به عنوان کشورهای غیر اتحادیه اروپا به شینگن پیوستند.
- آخرین پیوستن ها (۲۰۲۳-۲۰۲۴): کرواسی در تاریخ ۱ ژانویه ۲۰۲۳ به طور کامل به منطقه شینگن پیوست و کنترل های مرزی زمینی و دریایی خود را حذف کرد. در ادامه، بلغارستان و رومانی نیز در تاریخ ۳۱ مارس ۲۰۲۴ به شینگن هوایی و دریایی ملحق شدند، هرچند کنترل های مرزی زمینی آن ها هنوز پابرجا است و مذاکرات برای حذف کامل آن ها ادامه دارد.
پیمان شینگن با هدف ایجاد اروپایی بدون مرزهای داخلی شکل گرفت و از زمان اجرایی شدن در سال ۱۹۹۵، به تدریج گسترش یافته و اکنون ۲۹ کشور را در بر می گیرد که این امر جابجایی آزادانه افراد را به یک واقعیت تبدیل کرده است.
این تاریخچه نشان دهنده یک فرایند طولانی و پیچیده از همگرایی و همکاری است که منطقه شینگن را به یکی از مهم ترین دستاوردهای قاره اروپا تبدیل کرده است.
شینگن در مقابل اتحادیه اروپا: تفاوت ها و همپوشانی ها
یکی از رایج ترین ابهامات در مورد ساختارهای اروپایی، تفاوت بین منطقه شینگن و اتحادیه اروپا (EU) است. اگرچه بسیاری از کشورها در هر دو گروه عضویت دارند، اما این دو نهاد دارای اهداف، ساختارها و محدوده فعالیت های متفاوتی هستند.
ماهیت و اعضای اتحادیه اروپا (EU)
اتحادیه اروپا (European Union) یک اتحادیه سیاسی و اقتصادی منحصر به فرد است که ۲۷ کشور عضو در قاره اروپا را شامل می شود. این اتحادیه بر پایه معاهدات مختلفی شکل گرفته و هدف آن ترویج صلح، ثبات، رفاه اقتصادی، حقوق بشر و توسعه پایدار است. اتحادیه اروپا دارای نهادهای حکومتی مشترکی مانند کمیسیون اروپا، پارلمان اروپا و دیوان دادگستری اروپا است که قوانین و سیاست های مشترکی را در حوزه های گسترده ای از جمله تجارت، کشاورزی، محیط زیست، حقوق شهروندی و سیاست خارجی وضع و اجرا می کنند.
شهروندان کشورهای عضو اتحادیه اروپا از حقوق ویژه ای برخوردارند، از جمله حق تردد، زندگی، کار و تحصیل در هر یک از کشورهای عضو، بدون نیاز به مجوزهای اضافی (با برخی استثنائات). همچنین، اتحادیه اروپا دارای یک بازار واحد و یک پول مشترک (یورو) است که توسط ۱۹ کشور عضو استفاده می شود.
ماهیت و اعضای منطقه شینگن
منطقه شینگن (Schengen Area) بر خلاف اتحادیه اروپا، یک منطقه جغرافیایی است که در آن کنترل های مرزی داخلی بین کشورهای عضو حذف شده است. هدف اصلی شینگن، تسهیل جابه جایی آزاد افراد و ایجاد یک منطقه سفر بدون مرزهای داخلی است. این منطقه شامل ۲۹ کشور است که برای اتباع خارجی (غیر از شهروندان شینگن/EU) که نیاز به ویزا دارند، یک ویزای واحد صادر می شود که به آن ها اجازه می دهد به تمامی کشورهای عضو شینگن سفر کنند.
سیاست های مرتبط با شینگن عمدتاً بر روی کنترل های مرزی خارجی، صدور ویزا، همکاری های پلیسی و قضایی و تبادل اطلاعات امنیتی متمرکز است. منطقه شینگن به شهروندان خود و همچنین دارندگان ویزای شینگن اجازه می دهد تا بدون توقف در مرزها، بین کشورهای عضو تردد کنند.
دسته بندی کشورها در رابطه با شینگن و اتحادیه اروپا
رابطه بین عضویت در اتحادیه اروپا و منطقه شینگن پیچیده است و می توان کشورها را در چند دسته اصلی طبقه بندی کرد:
- کشورهایی که هم عضو اتحادیه اروپا و هم عضو شینگن هستند (۲۳ کشور):
این بزرگترین دسته را تشکیل می دهد و شامل کشورهایی مانند آلمان، فرانسه، ایتالیا، اسپانیا، بلژیک، هلند، لوکزامبورگ، پرتغال، اتریش، یونان، دانمارک، فنلاند، سوئد، جمهوری چک، استونی، مجارستان، لتونی، لیتوانی، مالت، لهستان، اسلواکی، اسلوونی و کرواسی می شود. این کشورها در تمامی ابعاد همگرایی اروپایی مشارکت دارند.
- کشورهای عضو شینگن که عضو اتحادیه اروپا نیستند (۴ کشور – اعضای EFTA):
این دسته شامل ایسلند، لیختن اشتاین، نروژ و سوئیس می شود. این کشورها از طریق توافقنامه های خاص با اتحادیه اروپا، قوانین شینگن را به طور کامل پذیرفته و اجرا می کنند و بنابراین بخشی از منطقه سفر بدون مرز هستند. دلیل عدم عضویت آن ها در اتحادیه اروپا، عمدتاً به ملاحظات سیاسی، اقتصادی یا اجتماعی داخلی آن ها بازمی گردد.
- کشورهای عضو اتحادیه اروپا که فعلاً عضو شینگن نیستند (۲ کشور):
- ایرلند: این کشور انتخاب کرده است که در منطقه شینگن شرکت نکند و به جای آن، توافق Common Travel Area (CTA) را با بریتانیا حفظ کند. این توافق به شهروندان ایرلند و بریتانیا اجازه می دهد آزادانه بین این دو کشور تردد کنند.
- قبرس: قبرس از سال ۲۰۰۴ عضو اتحادیه اروپا است، اما هنوز به طور کامل به منطقه شینگن نپیوسته است. فرآیند پیوستن آن در حال انجام است، اما به دلیل تقسیم جزیره و مسائل سیاسی مرتبط با آن، این فرآیند با چالش هایی روبرو است.
- کشورهای عضو اتحادیه اروپا که به تازگی به شینگن ملحق شده اند و در مرحله گذار هستند:
- بلغارستان و رومانی: این دو کشور از ۳۱ مارس ۲۰۲۴ به شینگن هوایی و دریایی پیوسته اند. با این حال، کنترل های مرزی زمینی آن ها هنوز برقرار است و قرار است در آینده و پس از ارزیابی های بیشتر، حذف شوند.
در نتیجه، منطقه شینگن بیشتر بر آزادی تردد و امنیت مرزی متمرکز است، در حالی که اتحادیه اروپا یک نهاد سیاسی و اقتصادی فراگیرتر با اهداف و ابعاد گسترده تر است.
لیست کامل کشورهای عضو شینگن و تاریخ دقیق پیوستن آن ها
منطقه شینگن با ۲۹ کشور عضو، بزرگترین منطقه سفر بدون مرز در جهان است. آگاهی از کشورهای عضو و تاریخ پیوستن آن ها، برای درک تحولات این منطقه و برنامه ریزی سفرها ضروری است. در ادامه، یک جدول جامع از تمامی کشورهای عضو شینگن به همراه تاریخ دقیق پیوستن و وضعیت عضویت آن ها در اتحادیه اروپا ارائه شده است.
| نام کشور (فارسی) | نام کشور (انگلیسی) | تاریخ اجرای عملی/پیوستن رسمی به منطقه شینگن | عضویت در اتحادیه اروپا |
|---|---|---|---|
| بلژیک | Belgium | ۲۶ مارس ۱۹۹۵ | عضو EU |
| فرانسه | France | ۲۶ مارس ۱۹۹۵ | عضو EU |
| آلمان | Germany | ۲۶ مارس ۱۹۹۵ | عضو EU |
| لوکزامبورگ | Luxembourg | ۲۶ مارس ۱۹۹۵ | عضو EU |
| هلند | Netherlands | ۲۶ مارس ۱۹۹۵ | عضو EU |
| پرتغال | Portugal | ۲۶ مارس ۱۹۹۵ | عضو EU |
| اسپانیا | Spain | ۲۶ مارس ۱۹۹۵ | عضو EU |
| ایتالیا | Italy | ۲۶ اکتبر ۱۹۹۷ | عضو EU |
| اتریش | Austria | ۱ دسامبر ۱۹۹۷ | عضو EU |
| یونان | Greece | ۲۶ مارس ۲۰۰۱ | عضو EU |
| دانمارک | Denmark | ۲۵ مارس ۲۰۰۱ | عضو EU |
| فنلاند | Finland | ۲۵ مارس ۲۰۰۱ | عضو EU |
| سوئد | Sweden | ۲۵ مارس ۲۰۰۱ | عضو EU |
| ایسلند | Iceland | ۲۵ مارس ۲۰۰۱ | غیر عضو EU (عضو EFTA) |
| نروژ | Norway | ۲۵ مارس ۲۰۰۱ | غیر عضو EU (عضو EFTA) |
| جمهوری چک | Czech Republic | ۲۱ دسامبر ۲۰۰۷ | عضو EU |
| استونی | Estonia | ۲۱ دسامبر ۲۰۰۷ | عضو EU |
| مجارستان | Hungary | ۲۱ دسامبر ۲۰۰۷ | عضو EU |
| لتونی | Latvia | ۲۱ دسامبر ۲۰۰۷ | عضو EU |
| لیتوانی | Lithuania | ۲۱ دسامبر ۲۰۰۷ | عضو EU |
| مالت | Malta | ۲۱ دسامبر ۲۰۰۷ | عضو EU |
| لهستان | Poland | ۲۱ دسامبر ۲۰۰۷ | عضو EU |
| اسلواکی | Slovakia | ۲۱ دسامبر ۲۰۰۷ | عضو EU |
| اسلوونی | Slovenia | ۲۱ دسامبر ۲۰۰۷ | عضو EU |
| سوئیس | Switzerland | ۱۲ دسامبر ۲۰۰۸ | غیر عضو EU (عضو EFTA) |
| لیختن اشتاین | Liechtenstein | ۱۹ دسامبر ۲۰۱۱ | غیر عضو EU (عضو EFTA) |
| کرواسی | Croatia | ۱ ژانویه ۲۰۲۳ | عضو EU |
| بلغارستان | Bulgaria | ۳۱ مارس ۲۰۲۴ (مرزهای هوایی و دریایی) | عضو EU |
| رومانی | Romania | ۳۱ مارس ۲۰۲۴ (مرزهای هوایی و دریایی) | عضو EU |
آخرین پیوستن ها به شینگن: کرواسی، بلغارستان و رومانی
منطقه شینگن در سال های اخیر شاهد پیوستن اعضای جدیدی بوده که نشان دهنده پویایی و توسعه این توافق است:
- کرواسی (۱ ژانویه ۲۰۲۳): کرواسی که از سال ۲۰۱۳ عضو اتحادیه اروپا بود، پس از طی مراحل ارزیابی و تأیید استانداردهای شینگن، در تاریخ ۱ ژانویه ۲۰۲۳ به طور کامل به این منطقه پیوست. این الحاق به معنای حذف کامل کنترل های مرزی زمینی، دریایی و هوایی با سایر کشورهای شینگن برای کرواسی بود و گامی مهم در یکپارچگی این کشور با اروپا محسوب می شود.
- بلغارستان و رومانی (۳۱ مارس ۲۰۲۴): این دو کشور که سال ها منتظر پیوستن به شینگن بودند، در تاریخ ۳۱ مارس ۲۰۲۴ به طور جزئی به این منطقه ملحق شدند. پیوستن اولیه آن ها شامل حذف کنترل های مرزی در فرودگاه ها و بنادر دریایی است. این بدان معناست که مسافرانی که از طریق هوایی یا دریایی به بلغارستان و رومانی سفر می کنند، دیگر با کنترل های مرزهای داخلی شینگن مواجه نخواهند شد. با این حال، کنترل های مرزی زمینی بین این دو کشور و سایر اعضای شینگن هنوز برقرار است و مذاکرات برای حذف آن ها در آینده ادامه دارد. این وضعیت موقت، نشان دهنده رویکرد گام به گام برای پیوستن کامل به منطقه شینگن است.
کشورهای کوچک با وضعیت ویژه در حوزه شینگن
علاوه بر ۲۹ کشور رسمی عضو شینگن، سه کشور کوچک اروپایی نیز عملاً بخشی از این منطقه به شمار می روند، هرچند که عضو رسمی پیمان نیستند. این کشورها به دلیل موقعیت جغرافیایی و روابط خاص خود با کشورهای همسایه عضو شینگن، کنترل مرزی با آن ها ندارند و قوانین شینگن را به صورت دوفاکتو (عملی) رعایت می کنند:
- موناکو: این شاهزاده نشین کوچک در سواحل فرانسه، به دلیل اتحادیه گمرکی و مرزی با فرانسه، عملاً بخشی از منطقه شینگن محسوب می شود و کنترل مرزی با فرانسه ندارد.
- سان مارینو: این جمهوری محصور در خشکی در ایتالیا، به دلیل مرزهای باز با ایتالیا، عملاً تحت پوشش قوانین شینگن قرار می گیرد.
- واتیکان: کوچکترین کشور مستقل جهان، که در رم پایتخت ایتالیا واقع شده است، نیز مانند سان مارینو، مرزهای بازی با ایتالیا دارد و عملاً بخشی از منطقه شینگن محسوب می شود.
این وضعیت ویژه برای این سه کشور، سفر به آن ها را برای دارندگان ویزای شینگن و شهروندان شینگن تسهیل می کند.
ویزای شینگن: تعریف، انواع و قانون ۹۰/۱۸۰ روزه
ویزای شینگن، کلیدی برای ورود به منطقه بدون مرز اروپا، یکی از پرکاربردترین مجوزهای سفر در جهان است. درک دقیق از ماهیت، انواع و قوانین مربوط به آن، برای هر متقاضی ضروری است.
ویزای شینگن چیست؟
ویزای شینگن مجوزی است که به اتباع کشورهای ثالث (غیر از اتحادیه اروپا و منطقه شینگن) اجازه می دهد برای مدت کوتاه، حداکثر ۹۰ روز در یک دوره ۱۸۰ روزه، وارد منطقه شینگن شوند و آزادانه در میان کشورهای عضو آن تردد کنند. این ویزا، به دلیل یکپارچگی سیستم ویزا در منطقه شینگن، توسط یک کشور عضو صادر می شود اما در تمامی ۲۹ کشور شینگن معتبر است. به عبارت دیگر، با دریافت یک ویزای شینگن از سفارت یا کنسولگری یکی از کشورهای عضو، می توانید به سایر کشورهای این منطقه نیز سفر کنید.
این ویزا عمدتاً برای اهداف گردشگری، تجاری، بازدید از خانواده و دوستان، شرکت در رویدادهای فرهنگی یا ورزشی و درمان های پزشکی کوتاه مدت صادر می شود. ویزای شینگن به صورت یک بار ورود (Single-Entry)، دو بار ورود (Double-Entry) یا چند بار ورود (Multiple-Entry) صادر می شود که هر کدام محدودیت های خاص خود را برای تعداد دفعات ورود به منطقه در طول دوره اعتبار ویزا دارند.
انواع ویزای شینگن
ویزای شینگن به طور کلی به سه نوع اصلی تقسیم می شود که هر کدام برای هدف خاصی طراحی شده اند:
- ویزای نوع A (ویزای ترانزیت فرودگاهی):
این نوع ویزا به دارنده آن اجازه می دهد تا در منطقه ترانزیت بین المللی یک فرودگاه واقع در منطقه شینگن توقف کند و پرواز خود را به کشوری خارج از منطقه شینگن تغییر دهد، بدون آنکه وارد خاک شینگن شود. این ویزا معمولاً برای مسافرانی صادر می شود که پروازهای اتصال دهنده دارند و نیازی به خروج از منطقه ترانزیت فرودگاه ندارند.
- ویزای نوع C (ویزای اقامت کوتاه مدت):
این رایج ترین نوع ویزای شینگن است که به دارنده آن اجازه می دهد برای اهداف مختلف (گردشگری، تجاری، بازدید خانوادگی و غیره) و برای مدت زمان حداکثر ۹۰ روز در یک دوره ۱۸۰ روزه، در منطقه شینگن اقامت داشته باشد. ویزای نوع C خود می تواند به صورت:
- یک بار ورود: پس از ورود و خروج، حتی اگر ویزا هنوز اعتبار داشته باشد، دیگر نمی توانید وارد شینگن شوید.
- دو بار ورود: می توانید دو بار وارد منطقه شینگن شده و خارج شوید.
- چند بار ورود: اجازه می دهد در طول اعتبار ویزا، هر چند بار که لازم است وارد و خارج شوید، البته با رعایت قانون ۹۰/۱۸۰ روز.
- ویزای نوع D (ویزای اقامت بلند مدت یا ملی):
این ویزا برای افرادی صادر می شود که قصد دارند برای مدت بیش از ۹۰ روز (مثلاً برای تحصیل، کار، اتحاد خانواده یا اقامت طولانی مدت) در یکی از کشورهای شینگن اقامت داشته باشند. ویزای نوع D توسط هر کشور عضو به صورت مستقل صادر می شود و قوانین آن نیز تابع قوانین ملی آن کشور است. دارنده ویزای نوع D معمولاً اجازه دارد در طول اعتبار ویزای خود، برای مدت کوتاهی (تا ۹۰ روز در هر دوره ۱۸۰ روزه) به سایر کشورهای شینگن سفر کند، اما اقامت اصلی وی باید در کشور صادرکننده ویزا باشد.
قانون ۹۰/۱۸۰ روزه شینگن
قانون ۹۰/۱۸۰ روزه یکی از اساسی ترین قوانین برای دارندگان ویزای شینگن نوع C و حتی برخی از دارندگان ویزاهای بلند مدت نوع D است. این قانون به این معنی است که شما می توانید در هر دوره ۱۸۰ روزه، حداکثر ۹۰ روز در منطقه شینگن اقامت داشته باشید. نحوه محاسبه این دوره ۱۸۰ روزه بسیار مهم است و به صورت یک بازه متحرک بررسی می شود.
برای درک بهتر، در هر روزی که قصد ورود یا خروج از منطقه شینگن را دارید، باید ۱۸۰ روز قبل از آن تاریخ را بررسی کنید. در این بازه ۱۸۰ روزه، مجموع روزهای اقامت شما در منطقه شینگن نباید از ۹۰ روز بیشتر باشد. این بدان معناست که حتی اگر ویزای شما (مثلاً چند بار ورود) برای مدت طولانی تر (مثلاً یک یا پنج سال) اعتبار داشته باشد، همچنان باید این محدودیت ۹۰ روز در هر ۱۸۰ روز را رعایت کنید.
رعایت این قانون بسیار حیاتی است، زیرا نقض آن می تواند منجر به جریمه های سنگین، لغو ویزا، ممنوعیت ورود به منطقه شینگن در آینده و حتی دیپورت شود. ابزارهای آنلاین متعددی (Schengen Calculator) وجود دارند که به مسافران کمک می کنند تا روزهای اقامت خود را محاسبه کرده و از تجاوز از حد مجاز جلوگیری کنند.
نکات مهم برای متقاضیان ویزای شینگن
فرآیند درخواست ویزای شینگن می تواند پیچیده باشد و مستلزم آگاهی کامل از شرایط و مراحل آن است. رعایت نکات زیر، شانس موفقیت در اخذ ویزا را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد.
شرایط کلی اخذ ویزای شینگن
برای دریافت ویزای شینگن، متقاضیان باید مجموعه ای از شرایط را احراز کرده و مدارک لازم را ارائه دهند. این شرایط تضمین می کنند که متقاضی قصد بازگشت به کشور خود را دارد و بار مالی یا امنیتی برای کشورهای میزبان نخواهد داشت. مهم ترین شرایط عبارتند از:
- تمکن مالی کافی: متقاضی باید توانایی مالی لازم برای پوشش هزینه های اقامت و بازگشت خود را داشته باشد. این معمولاً با ارائه گردش حساب بانکی، گواهی موجودی حساب، فیش حقوقی یا سایر اسناد مالی اثبات می شود. حداقل مبلغ مورد نیاز بسته به کشور مقصد و مدت اقامت متفاوت است.
- بیمه مسافرتی معتبر: داشتن بیمه مسافرتی با پوشش حداقل ۳۰,۰۰۰ یورو برای هزینه های پزشکی اورژانسی، بستری شدن در بیمارستان و بازگشت اضطراری به کشور مبدأ، اجباری است. این بیمه باید برای تمامی مدت زمان اقامت در منطقه شینگن معتبر باشد.
- برنامه سفر دقیق و رزرو بلیط و محل اقامت: متقاضی باید برنامه سفر خود را به تفصیل ارائه دهد که شامل رزرو بلیط هواپیما (رفت و برگشت)، رزرو هتل یا ارائه دعوتنامه از میزبان در کشور مقصد باشد. این مدارک نشان دهنده هدف مشخص و مدت زمان اقامت است.
- هدف مشخص از سفر: باید هدف از سفر به وضوح تعیین و با مدارک مربوطه (مثلاً نامه دعوت به جلسه تجاری، گواهی ثبت نام در رویداد، نامه ملاقات خانوادگی) تأیید شود.
- سابقه سفر (Travel History): داشتن سابقه سفر به کشورهای دیگر (به ویژه کشورهای معتبر) می تواند در تصمیم گیری افسر ویزا تأثیر مثبت داشته باشد و نشان دهنده حسن نیت متقاضی است.
- عدم سوء پیشینه کیفری: متقاضی نباید دارای سوء پیشینه کیفری باشد که بتواند تهدیدی برای امنیت عمومی منطقه شینگن تلقی شود.
- وابستگی به کشور مبدأ: ارائه مدارکی که نشان دهنده وابستگی های قوی متقاضی به کشور خود (مانند سند ملک، گواهی اشتغال به کار ثابت، گواهی ازدواج و تولد فرزند) باشد، می تواند به اثبات قصد بازگشت کمک کند.
مراحل درخواست ویزای شینگن
فرآیند درخواست ویزای شینگن یک روند چند مرحله ای است که نیاز به دقت و برنامه ریزی دارد:
- تعیین کشور اصلی مقصد: اگر قصد سفر به چند کشور شینگن را دارید، باید ویزا را از کشوری درخواست کنید که:
- بیشترین مدت اقامت را در آن خواهید داشت.
- یا اگر مدت اقامت در چند کشور برابر است، اولین کشوری که وارد آن می شوید.
- جمع آوری مدارک مورد نیاز: تمامی مدارک مورد نیاز (شامل فرم درخواست، گذرنامه، عکس بیومتریک، بیمه، تمکن مالی، برنامه سفر، رزروها، مدارک شغلی/تحصیلی/اجتماعی و …) باید به دقت تهیه و ترجمه رسمی شوند.
- اخذ وقت از سفارت یا کنسولگری/نمایندگی: بسته به کشور مقصد، باید از سفارت، کنسولگری یا مراکز واسط (مانند VFS Global) وقت ملاقات بگیرید. این وقت ها ممکن است ماه ها از قبل پر باشند، لذا برنامه ریزی زودهنگام ضروری است.
- حضور در مصاحبه و ثبت اطلاعات بیومتریک: در تاریخ تعیین شده، باید شخصاً در محل مصاحبه حاضر شوید. در این مرحله، مدارک شما بررسی می شود، به سوالات احتمالی پاسخ می دهید و اطلاعات بیومتریک (اثر انگشت و عکس دیجیتال) شما ثبت می شود.
- پرداخت هزینه ها: هزینه درخواست ویزا (معمولاً ۸۰ یورو برای بزرگسالان) و در صورت لزوم، هزینه های خدمات مرکز واسط پرداخت می شود.
- پیگیری و انتظار برای بررسی درخواست: زمان بررسی درخواست معمولاً ۱۵ روز کاری است، اما در برخی موارد ممکن است تا ۴۵ روز نیز به طول انجامد.
هشدارهای مهم ویزای شینگن
- عدم تضمین ورود حتی با داشتن ویزا: حتی با داشتن ویزای شینگن معتبر، تصمیم نهایی برای ورود شما به خاک کشور مقصد، با مأمورین مرزی در نقطه ورود است. آن ها می توانند در صورت داشتن شک و تردید در مورد هدف سفر یا مدارک شما، از ورودتان جلوگیری کنند.
- اهمیت صداقت در ارائه مدارک و اطلاعات: هرگونه ارائه اطلاعات نادرست یا مدارک جعلی، عواقب بسیار جدی از جمله ریجکتی ویزا و ممنوعیت ورود به منطقه شینگن برای سالیان متمادی را به همراه خواهد داشت.
- برنامه ریزی زمانی: برای اجتناب از استرس و مشکلات احتمالی، توصیه می شود حداقل ۳ ماه قبل از تاریخ سفر برنامه ریزی و اقدام به اخذ ویزا نمایید.
نقش سیستم های امنیتی در منطقه شینگن (VIS و SIS)
برای حفظ امنیت و مدیریت کارآمد مرزهای بدون کنترل داخلی، منطقه شینگن به دو سیستم اطلاعاتی قدرتمند متکی است:
- سیستم اطلاعات ویزا (VIS – Visa Information System):
این سیستم در سال ۲۰۱۱ راه اندازی شد و یک پایگاه داده مرکزی شامل اطلاعات بیومتریک (اثر انگشت و عکس) و داده های مربوط به تمامی درخواست های ویزای شینگن است. VIS به کشورهای عضو اجازه می دهد تا اطلاعات ویزا را به سرعت و به طور امن با یکدیگر تبادل کنند. اهداف اصلی VIS شامل تسهیل بررسی و صدور ویزا، افزایش امنیت مسافران، کمک به فرآیندهای پناهندگی و مقابله با تقلب در ویزا است.
- سیستم اطلاعات شینگن (SIS – Schengen Information System):
SIS بزرگترین و پرکاربردترین سیستم اشتراک اطلاعات امنیتی و مدیریت مرزی در اروپا است. این سیستم به نیروهای پلیس، گارد مرزی، گمرک و مقامات قضایی کشورهای عضو اجازه می دهد تا هشدارهایی در مورد افراد تحت تعقیب، افراد گمشده، اشیاء مسروقه یا گم شده (مانند خودروها و اسناد سفر) و همچنین اتباع کشورهای ثالث که از ورود به منطقه شینگن منع شده اند، به اشتراک بگذارند. SIS نقش حیاتی در تقویت امنیت داخلی منطقه شینگن و مبارزه با جرایم فرامرزی دارد.
این سیستم ها با همکاری یکدیگر، چارچوبی امنیتی قوی را برای منطقه شینگن فراهم می آورند و به مقامات کمک می کنند تا ضمن حفظ آزادی تردد، از امنیت شهروندان محافظت کنند.
آینده منطقه شینگن: گسترش، چالش ها و تحولات جدید
منطقه شینگن، به عنوان یک پروژه پویا، همواره در حال تحول و مواجهه با چالش های جدید است. بررسی چشم انداز آینده آن، شامل کشورهای کاندیدای پیوستن، موانع موجود و سیستم های نوین، می تواند تصویری روشن از مسیر پیش رو ارائه دهد.
کشورهای کاندیدای پیوستن به شینگن
دو کشور عضو اتحادیه اروپا هنوز به طور کامل به منطقه شینگن نپیوسته اند و کاندیدای الحاق در آینده محسوب می شوند:
- قبرس: قبرس از سال ۲۰۰۴ عضو اتحادیه اروپا است و از نظر فنی و قوانین، برای پیوستن به شینگن آمادگی دارد. با این حال، وضعیت تقسیم جزیره قبرس و مسائل سیاسی مربوط به آن، مانع اصلی بر سر راه پیوستن کامل این کشور به منطقه شینگن است. مذاکرات و تلاش ها برای حل این چالش ها ادامه دارد و انتظار می رود در آینده و با حل مسائل سیاسی، قبرس نیز به طور کامل به شینگن ملحق شود.
- ایرلند: ایرلند، بر خلاف سایر اعضای اتحادیه اروپا، تصمیم گرفته است که به منطقه شینگن نپیوندد. این تصمیم به دلیل حفظ توافق Common Travel Area (CTA) با بریتانیا گرفته شده است، که به شهروندان ایرلند و بریتانیا اجازه می دهد بدون نیاز به کنترل گذرنامه بین دو کشور تردد کنند. در حال حاضر، هیچ برنامه ای برای تغییر این وضعیت از سوی ایرلند وجود ندارد.
چالش های پیش روی منطقه شینگن
علیرغم دستاوردهای بی نظیر، منطقه شینگن با چالش های متعددی روبرو است که نیازمند راهکارهای جامع و همکاری مداوم اعضا است:
- مدیریت مهاجرت و بحران پناهجویان: افزایش ناگهانی تعداد پناهجویان و مهاجران غیرقانونی در سال های اخیر، یکی از بزرگترین چالش های شینگن بوده است. این وضعیت، برخی کشورها را وادار کرده است تا به طور موقت کنترل های مرزی داخلی خود را بازگردانند که با روح اصلی پیمان شینگن در تضاد است. نیاز به یک سیاست مهاجرتی مشترک و کارآمدتر، از اولویت های اصلی است.
- امنیت مرزی در برابر تهدیدات جدید: با حذف مرزهای داخلی، تهدیدات امنیتی مانند تروریسم و جرایم سازمان یافته به یک نگرانی مشترک برای تمامی اعضا تبدیل شده است. نیاز به تقویت همکاری های اطلاعاتی و امنیتی، بهبود کنترل های مرزی خارجی و استفاده از فناوری های نوین، برای مقابله با این تهدیدات حیاتی است.
- حفظ همبستگی و اعتماد بین اعضا: در زمان بحران ها، تفاوت در رویکردها و منافع ملی می تواند به تضعیف همبستگی بین کشورهای عضو منجر شود. حفظ اعتماد متقابل و پایبندی به اصول شینگن، برای تضمین پایداری این منطقه ضروری است.
- توسعه سیستم های اطلاعاتی: با افزایش تعداد مسافران و پیچیدگی های امنیتی، نیاز به بهبود و توسعه سیستم های اطلاعاتی مانند SIS و VIS بیش از پیش احساس می شود.
سیستم ورود و خروج الکترونیکی (EES)
یکی از مهم ترین تحولات آتی در منطقه شینگن، راه اندازی سیستم ورود و خروج الکترونیکی (EES – Entry/Exit System) است. این سیستم قرار است در سال ۲۰۲۵ برای اتباع کشورهای ثالث (غیر اتحادیه اروپا/شینگن) که از ویزا معاف هستند یا نیاز به ویزا دارند، فعال شود.
EES یک سیستم فناوری اطلاعاتی خودکار برای ثبت ورود و خروج اتباع غیر اتحادیه اروپا/شینگن در مرزهای خارجی منطقه شینگن است. این سیستم جایگزین مهر زدن دستی گذرنامه می شود و اطلاعات مربوط به ورود، خروج، رد ویزا و حداکثر مدت اقامت مجاز را به صورت الکترونیکی ثبت می کند. اهداف اصلی EES عبارتند از:
- تسریع و کارآمدسازی کنترل های مرزی: کاهش زمان انتظار در مرزها.
- شناسایی آسان تر مسافران ناقض قانون ۹۰/۱۸۰ روز: سیستم به طور خودکار مدت اقامت مجاز را محاسبه می کند.
- افزایش امنیت مرزی: ارائه داده های دقیق تر و به روزتر در مورد ورود و خروج مسافران.
EES بخشی از یک بسته بزرگتر از سیستم های اطلاعاتی جدید است که اتحادیه اروپا در حال توسعه آن ها برای تقویت امنیت و مدیریت مرزهای خارجی خود است.
منطقه شینگن، با وجود چالش های پیش رو، همچنان به عنوان یک پروژه اروپایی حیاتی و در حال تکامل، اهمیت خود را حفظ خواهد کرد. تلاش برای گسترش منطقه ای آزاد و امن، با بهره گیری از فناوری های نوین و تقویت همکاری های بین المللی، از اولویت های اصلی این منطقه در سال های آتی است.
منطقه شینگن، نمادی از همگرایی و همکاری عمیق اروپایی، با حذف کنترل های مرزی داخلی، گام بزرگی در تسهیل سفر و تجارت برداشته است. این منطقه، که اکنون ۲۹ کشور را در بر می گیرد، به مسافران امکان می دهد با یک ویزای واحد، به تمامی اعضای آن سفر کنند.
در این مقاله به بررسی جامع تعریف، تاریخچه شکل گیری و توسعه پیمان شینگن، تفاوت های آن با اتحادیه اروپا و لیست کامل کشورهای عضو همراه با تاریخ دقیق پیوستن آن ها پرداختیم. همچنین، انواع ویزای شینگن، شرایط و مراحل اخذ آن و قانون حیاتی ۹۰/۱۸۰ روزه را تشریح کردیم. سیستم های امنیتی VIS و SIS به عنوان ابزارهای کلیدی برای حفظ امنیت در این منطقه بدون مرز معرفی شدند و چشم انداز آینده شینگن، از جمله کشورهای کاندیدای پیوستن، چالش های پیش رو و سیستم جدید ورود و خروج الکترونیکی (EES)، مورد تحلیل قرار گرفت.
آگاهی از این جزئیات، نه تنها برای متقاضیان ویزای شینگن ضروری است، بلکه به درک عمیق تر از یکی از پیچیده ترین و موفق ترین پروژه های همگرایی منطقه ای در جهان کمک می کند. سفر به منطقه شینگن، با رعایت قوانین و آمادگی کامل، می تواند تجربه ای غنی و بی دغدغه باشد.