خلاصه کتاب در حریم یار ( نویسنده محمدجواد مظفر )

«در حریم یار» سفرنامه ای عمیق و ماندگار از محمدجواد مظفر است که روایتگر سفر معنوی او به حج در سال ۱۳۶۴ شمسی است. این اثر فراتر از یک گزارش سفر، به تاملاتی فلسفی و عرفانی درباره حج، تاریخ اسلام و جایگاه انسان در هستی می پردازد و تصویری صادقانه از مواجهه نویسنده با ابعاد مادی و معنوی این سفر ارائه می دهد.

سفر حج، نه تنها برای هر مسلمانی، بلکه برای هر جستجوگر معنویت و تاریخ، دریچه ای به سوی تأملات عمیق تر است. در میان انبوه سفرنامه ها و روایت های حج، برخی آثار با قلمی متفاوت و نگاهی ژرف، تجربه ای فراتر از مشاهدات ظاهری را به خواننده منتقل می کنند. کتاب «در حریم یار» اثر محمدجواد مظفر، یکی از این آثار برجسته است که با روایتی صمیمانه و در عین حال تحلیلی، خواننده را به بطن یک سفر معنوی و درونی می برد.

این مقاله با هدف ارائه خلاصه ای جامع و تحلیلی از کتاب «در حریم یار»، به بررسی خط سیر روایی، مضامین کلیدی، تأملات شخصی نویسنده و ابعاد معنوی سفر حج او می پردازد. سعی بر آن است که مخاطب، بدون نیاز به مطالعه کامل کتاب، درکی عمیق از محتوا و پیام های اصلی آن به دست آورد و در عین حال، برای غوطه ور شدن کامل در این تجربه بی نظیر، به مطالعه نسخه اصلی کتاب ترغیب شود.

محمدجواد مظفر: قلمی از جنس واقعیت و معنویت

محمدجواد مظفر، نامی آشنا در عرصه فرهنگ و ادب ایران است. او نه تنها یک نویسنده و روزنامه نگار چیره دست، بلکه مدیری باسابقه در انتشارات کویر است که فعالیت های فرهنگی گسترده ای را در کارنامه خود دارد. این پیشینه ی غنی، به طور مستقیم بر کیفیت و عمق سفرنامه ی او، «در حریم یار»، تأثیر گذاشته است. مظفر با نگاهی روزنامه نگارانه، جزئیات و وقایع روزمره سفر را با دقت ثبت می کند؛ اما در کنار این دقت مستندنگارانه، روحیه جستجوگر و متأمل او، لایه های عمیق تری از معنویت و فلسفه را به متن می افزاید.

سبک نگارش مظفر، ترکیبی هنرمندانه از وضوح و بلاغت است. او از زبانی روان و قابل فهم بهره می برد که ارتباطی بی واسطه با خواننده برقرار می کند، اما در عین حال، از بیان اندیشه های پیچیده و تأملات عمیق نیز فروگذار نمی کند. قلم او صمیمی است، اما نه در حدی که از اعتبار علمی و تحلیلی محتوا بکاهد. این ویژگی ها، «در حریم یار» را به اثری تبدیل کرده است که هم برای مخاطب عام جذاب است و هم برای پژوهشگران ادبیات و الهیات، ارزشمند و قابل تأمل.

در حریم یار چگونه متولد شد؟ روایت از قصد تا نگارش

داستان نگارش «در حریم یار» خود روایتی جذاب و آموزنده از انگیزه ها و تأخیرها است. نخستین بار در سال ۱۳۶۱، محمدجواد مظفر فرصت سفر حج تمتع را به عنوان هدیه ای از وزیر وقت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای فعالان ستاد دهه فجر به دست آورد. اما او با استدلالی قابل تأمل، از رفتن به این سفر در آن مقطع زمانی خودداری کرد. او معتقد بود با توجه به گرمای شدید مکه و مدینه و شرایط کاری سخت در ستاد حج، ممکن است نتواند به خوبی از عهده مسئولیت ها برآید و همین امر، حج او را شائبه ناک سازد. این تصمیم، نشان از خلوص نیت و دغدغه عمیق او برای انجام یک حج واقعی و بی شائبه داشت.

دو سال بعد، در سال ۱۳۶۴، فرصت دیگری برای این سفر معنوی فراهم شد. این بار، مظفر به پیشنهاد غلامعلی خوشرو، رئیس وقت مؤسسه آموزش عالی وزارت امور خارجه (دانشکده روابط بین الملل) که خود نیز در آنجا تدریس و معاونت آموزشی را برعهده داشت، به همراه هیئت وزارت امور خارجه به حج اعزام شد. این سفر، مبنای اصلی «در حریم یار» قرار گرفت.

کتاب حاضر، حاصل دست نوشته های روزانه ای است که مظفر در طول سفر حج سال ۶۴ ثبت کرده است. این روزنوشت ها، به طور مستقیم، احساسات، مشاهدات و تأملات او را در همان لحظات به تصویر می کشند. با این حال، نکته جالب توجه این است که این دست نوشته ها تا ۳۳ سال پس از سفر، یعنی در سال ۱۳۹۷، به صورت کتاب منتشر نشدند. این تأخیر طولانی، به گفته خود نویسنده، به دلیل گرفتاری های کاری و شاید تنبلی بوده است. اما همین فاصله زمانی، به کتاب لایه ای از عمق و بلوغ بخشیده است. مظفر پس از سال ها، با نگاهی بازاندیشانه به آن یادداشت ها نگریسته و با کمک حافظه و تأملات بعدی، آن ها را تکمیل و ویرایش کرده است. این فرآیند، موجب شده تا «در حریم یار» صرفاً یک گزارش سفر نباشد، بلکه ترکیبی از روایت های میدانی و تأملات عمیق و پخته باشد که حاصل سال ها اندیشه بر تجربه آن سفر است. لحن و فرم کتاب نیز از همین رو ترکیبی از روایت های روزانه و تأملات درونی است که خواننده را همزمان با وقایع و افکار نویسنده همراه می سازد.

خلاصه جامع کتاب در حریم یار: گامی در وادی عشق الهی

۴.۱. آمادگی و آغاز سفر: از تهران تا سرزمین وحی

سفر محمدجواد مظفر به حج در سال ۱۳۶۴، با مجموعه ای از انتظارات، دغدغه ها و احساسات شخصی آغاز می شود که او به دقت در صفحات نخست کتاب به تصویر می کشد. نویسنده پیش از حرکت، شور و شوقی عمیق برای ادای این فریضه الهی را در دل دارد، اما در کنار آن، نگرانی هایی نیز درباره نحوه انجام وظایف خود در ستاد حج و مواجهه با شرایط پیش رو احساس می کند. او با ذهنی آماده برای تجربه ای معنوی، اما در عین حال با چشمانی تیزبین و کنجکاو یک روزنامه نگار، پا در این راه می گذارد.

توصیف فضای کاروانی و همراهان در آغاز سفر، بخش مهمی از این فصل است. مظفر به روابط میان حجاج، شکل گیری دوستی ها و همسفری ها و روحیه جمعی حاکم بر کاروان اشاره می کند. او با جزئی نگری خاص خود، اولین مواجهه ها و تغییر دیدگاه هایش را شرح می دهد. این بخش، نه تنها پیش زمینه ای برای درک رویدادهای بعدی سفر است، بلکه به خواننده کمک می کند تا خود را در کنار نویسنده در این مسیر معنوی تصور کند.

۴.۲. مکه مکرمه: در جستجوی ریشه ها در شهری مدرن

با ورود به مکه مکرمه، مشاهدات مظفر از تغییرات شهر در سال ۱۳۶۴، بلافاصله آغاز می شود. او با نگاهی نقادانه، به مدرنیته، ساخت وسازهای گسترده و تغییرات شهری که در آن دوران مکه را فرا گرفته بود، می پردازد. این تغییرات، در ذهن نویسنده، دغدغه هایی عمیق را در مورد از دست رفتن نشانه های تاریخی و معنوی شهر ایجاد می کند. او حسرت می خورد که چگونه رد پای پیامبر (ص) و بزرگان صدر اسلام در زیر بتن و آهن گم شده و کمتر کسی است که بتواند او را به آن ریشه های تاریخی رهنمون شود. این بخش، تعارضی میان تقدس مکان و دغدغه های مادی و دنیوی حاکم بر توسعه شهری را به تصویر می کشد.

«جای تأسف است که نه اتومبیلی در اختیار داریم و نه فرد مطّلعی که در این شهر مدرن بتواند ما را به گذشته رهنمون کند و نشان دهد که مثلاً کدام نقطه امروز که بازار، پاساژ، بانک، وزارتخانه ای سردرآورده خانه کدامیک از بزرگان صدر اسلام بوده است. نشان دهد که رسول خدا از چه راهی به خانه خدا می آمده یا در کجا می زیسته تا خاکش را طوطیای چشم کنیم.»

مظفر در کنار این مشاهدات، به توصیف فضای کار و مسئولیت هایش در ستاد حج می پردازد. این مسئولیت ها، او را درگیر جنبه های اجرایی و اداری سفر می کند که گاهی با روح معنوی و خلوت طلبانه حج در تضاد قرار می گیرد. با این حال، این بخش ها نیز با برخوردها و تعاملات او با هموطنان و دوستانش در این سفر معنوی همراه است که گاه شیرینی و گاه تلخی های خاص خود را دارد.

۴.۳. تأملات عمیق: الهام از تاریخ و جوشش ایمان

قلب «در حریم یار» در همین بخش نهفته است؛ جایی که محمدجواد مظفر، با الهام از فضای معنوی حج و تاریخ غنی اسلام، به تأملات عمیق درونی و فلسفی می پردازد. او در صفحات کتاب، قدرت و اراده الهی را در سرگذشت انبیا و اولیا به تصویر می کشد. داستان حضرت یوسف (ع) و رسیدن او از قعر چاه به عزت و حکومت، برای او نمادی از اراده خداوندی در حفاظت از انسان های خداجو و متقی است.

پیامبر اسلام (ص) نیز از دیگر نمونه هایی است که مظفر به آن اشاره می کند. رنج و مشقت های فراوان ایشان در شعب ابی طالب و آزار دیدن از سوی مردم طائف، در نهایت به حاکمیت بر قلب ها و جاودانگی عشق او در دل میلیون ها انسان می انجامد. مظفر در اینجا، پیوندی میان گذشته و حال برقرار می کند و به تبعید امام خمینی (ره) در سال ۱۳۴۳ اشاره می کند. او چگونه از تبعید مظلومانه در شب سیاه استبداد شاهی، به رهبری یک ملت و استقبالی عظیم در تاریخ بشر می رسد.

اما نقطه اوج این تأملات، شرح تأثیرگذار داستان هاجر و چشمه زمزم است. مظفر این روایت را نه تنها به عنوان یک داستان تاریخی، بلکه به عنوان اوج تسلیم و اطاعت در برابر اراده الهی می نگرد. او هروله ی هاجر در میان صفا و مروه را نمادی از جستجوی خاضعانه و بی ادعا می داند که نه تنها به او عزت بخشید، بلکه به عملی جاودانه تبدیل شد که میلیون ها مسلمان پس از قرن ها آن را تکرار می کنند. اینجاست که اندیشه در باب جاودانگی و پیوند با سرچشمه هستی، به اوج خود می رسد.

«همه نکته همین جاست دل به خدابستن، به خاطر او زیستن، به راه او رفتن، با عشق او نفس کشیدن، اطاعت امر او کردن، پرده عصمت خدا را ندریدن، از رحمت او نومیدنشدن، در بزنگاه های آزمایش پایداری کردن، دسیسه ها و وسوسه های شیطان را شناختن و با آن مبارزه کردن و… و سپس به ابدیت پیوستن، جاودانه شدن و ماندن برای همیشه.»

در این میان، مبارزه با ریا و نفع طلبی در عبادات و اهمیت خلوص نیت، به عنوان یکی از مهم ترین پیام های کتاب برجسته می شود. مظفر با تأکید بر اینکه «خدا معشوقی نیست که با قربان صدقه های دروغی سرش را شیره بمالی»، به شدت با رویکردهای کاسبکارانه در دین مخالفت می کند و تأکید می کند که جاودانگی، تنها در گرو خلوص و رضایت الهی است، نه در انتظار پاداش های دنیوی یا اخروی.

۴.۴. مناسک و تجربه های شخصی: هروله تا حسرت

بخش پایانی خلاصه کتاب، به جزئیات مناسک حج و تجربه های شخصی محمدجواد مظفر در انجام آن ها می پردازد. او با دقت، لحظات طواف گرد کعبه را شرح می دهد و به نیت های مختلفی که برای خود و دیگران در طول طواف دارد، اشاره می کند. نماز طواف، دعای کمیل در صحن مسجدالحرام و فضای معنوی حاکم بر آن، به خوبی توسط نویسنده به تصویر کشیده می شود و خواننده را در حس و حال معنوی آن لحظات شریک می کند.

یکی از لحظات صادقانه و انسانی کتاب، حسرت و تلاش مظفر برای بوسیدن حجرالاسود است. او با تمام اشتیاق خود سعی در رسیدن به این نقطه مقدس می کند، اما ازدحام جمعیت و شرایط فیزیکی (اشاره به عینک داشتن) مانع از این اتفاق می شود. این ناکامی، نه تنها یک شکست ظاهری نیست، بلکه به نوعی نشان دهنده واقعیت های سفر حج و محدودیت های انسانی در برابر آرزوهای معنوی است. این قسمت، «در حریم یار» را از یک روایت صرفاً ایده آل گرایانه دور کرده و به آن رنگ و بوی واقعیت می بخشد.

نویسنده همچنین به روزمرگی ها و مشاهدات جزئی از ایام اقامت در مکه می پردازد. از دیدن دوستان و آشنایان در مسجدالحرام گرفته تا ارتباط با هموطنان و مسائل اداری ستاد حج، همه و همه جزئیاتی هستند که فضای کلی سفر را برای خواننده ملموس تر می کنند. این بخش ها، به خوبی نشان می دهد که حج، در کنار ابعاد عمیق معنوی، دارای جنبه های عملی و روزمره نیز هست که در هم تنیده اند.

تم های اصلی و پیام های ماندگار در حریم یار

کتاب «در حریم یار» فراتر از یک سفرنامه صرف، به طرح و بررسی تم ها و پیام های ماندگاری می پردازد که می تواند برای هر خواننده ای، صرف نظر از پیشینه مذهبی اش، الهام بخش باشد. این مضامین، ستون فقرات اندیشه مظفر را در طول سفر حج تشکیل می دهند:

1. معنویت در برابر مادیات: یکی از محوری ترین تم های کتاب، چالش حفظ روح سفر حج در میان مشکلات اداری، سازوکار شهری مدرن مکه و دغدغه های روزمره است. مظفر با نگاهی دقیق، تضاد میان آرمان های معنوی حج و واقعیت های مادی و اجرایی آن دوران را به تصویر می کشد و پیوسته به خواننده یادآوری می کند که ارزش واقعی سفر در کیفیت درونی آن نهفته است.
2. خلوص نیت: این مفهوم، به عنوان محور اصلی عبادات و عشق الهی، بارها در طول کتاب تکرار می شود. داستان هاجر و تأکید بر دوری از ریا و نفع طلبی در انجام مناسک، از جمله مهم ترین بخش هایی است که مظفر به این موضوع می پردازد. او معتقد است که تنها با خلوص نیت است که عمل انسان رنگ جاودانگی به خود می گیرد.
3. جستجوی جاودانگی: پیوند با خداوند به عنوان راه رستگاری و ماندگاری ابدی، از دیگر پیام های کلیدی است. مظفر با اشاره به سرگذشت انبیا و اولیا، نشان می دهد که چگونه اتصال به سرچشمه هستی، انسان را از تباهی و فنا رهایی می بخشد و به او فرصت می دهد تا در تاریخ و قلب ها جاودانه شود.
4. نگاهی نو به تاریخ: نویسنده از تاریخ، تنها به عنوان مجموعه ای از وقایع گذشته یاد نمی کند، بلکه آن را ابزاری برای درس آموزی و تأمل در اراده الهی می بیند. مقایسه سرگذشت یوسف، پیامبر اسلام و امام خمینی، نشان دهنده دیدگاه مظفر در استخراج پند و حکمت از دل تاریخ است.
5. فلسفه حج: مظفر تلاش می کند تا خواننده را ورای اعمال ظاهری حج ببرد و عمق معنوی مناسک را درک کند. او هروله، طواف و وقوف را نه تنها به عنوان اعمالی فیزیکی، بلکه به مثابه نمادهایی از تسلیم، جستجو و ارتباط با مبدأ هستی تفسیر می کند.
6. انعکاس تحولات اجتماعی و سیاسی آن دوران: هرچند کتاب به طور مستقیم به مسائل سیاسی نمی پردازد، اما اشاراتی به حضور ایرانیان در مکه، فضای کاروانی و اشاره به امام خمینی (ره)، نشان دهنده این است که کتاب در بستر اجتماعی و سیاسی اواسط دهه ۶۰ شمسی (سال ۱۳۶۴) نوشته شده و از آن متأثر است. این زمینه، لایه ای دیگر به درک سفرنامه ی مظفر می افزاید.

چرا در حریم یار را بخوانیم؟ ارزش های خواندنی کتاب

«در حریم یار» بیش از آنکه صرفاً یک سفرنامه باشد، دعوتی است به تفکر، تأمل و بازخوانی معنای واقعی سفر معنوی. ارزش های خواندنی این کتاب متعدد و عمیق اند که هر مخاطبی را به خود جذب می کند:

• دیدگاه منحصربه فرد یک نویسنده و روزنامه نگار: محمدجواد مظفر با چشمان تیزبین یک روزنامه نگار و قلب یک سالک، به مشاهده و ثبت وقایع می پردازد. این ترکیب، روایتی را خلق می کند که هم از دقت مستندنگارانه بهره می برد و هم از عمق تأملات عرفانی.
• تصویری صادقانه و بی پرده از سفر حج: کتاب «در حریم یار» از آرمان گرایی محض پرهیز می کند. مظفر نه تنها زیبایی ها و لحظات شورانگیز حج را به تصویر می کشد، بلکه به چالش ها، دغدغه های انسانی، مشکلات اجرایی و حتی ناکامی ها (مانند عدم توفیق در بوسیدن حجرالاسود) نیز اشاره می کند. این صداقت، به روایت او اعتبار و جذابیت بیشتری می بخشد.
• تأملات فلسفی و دینی عمیق در کنار روایت های ملموس: مظفر به شکلی هنرمندانه، روایت های روزمره و مشاهدات عینی را با اندیشه های فلسفی و دینی پیوند می زند. خواننده همزمان با جزئیات سفر آشنا می شود و به عمق تفکراتی درباره جبر و اختیار، خلوص نیت، جاودانگی و حکمت الهی فرو می رود.
• قدرت قلم نویسنده در انتقال احساسات و تجربیات: مظفر با نثری روان، شیوا و تأثیرگذار، قادر است احساسات خود از شور و اشتیاق تا حسرت و اندوه را به خواننده منتقل کند. این قدرت قلم، خواننده را به گونه ای با خود همراه می کند که گویی خود در این سفر معنوی حضور دارد.
• اثری که مخاطب را به تفکر درباره ایمان و جایگاه خود وا می دارد: «در حریم یار» صرفاً به ارائه اطلاعات نمی پردازد، بلکه خواننده را به چالش می کشد تا درباره ایمان خود، معنای واقعی عبادات و جایگاهش در هستی تأمل کند. این کتاب، آیینه ای است برای بازبینی درون و یافتن پاسخ هایی برای سوالات بنیادین زندگی.

مقایسه ای کوتاه با دیگر سفرنامه های حج

سفرنامه های حج در ادبیات فارسی جایگاه ویژه ای دارند و «در حریم یار» را می توان در کنار آثار شاخص این حوزه قرار داد. یکی از معروف ترین این آثار، «خسی در میقات» اثر جلال آل احمد است. مقایسه ای کوتاه میان این دو اثر، به درک بهتر جایگاه و ویژگی های منحصر به فرد کتاب مظفر کمک می کند.

«خسی در میقات» جلال آل احمد، با لحنی گزنده، نقادانه و گاه تلخ، به نقد و بررسی ابعاد مادی گرایی، سیاست زدگی و استحاله فرهنگی در جهان اسلام و به ویژه در سفر حج می پردازد. آل احمد با دیدی جامعه شناسانه و روشنفکرانه، به دنبال ریشه های انحطاط و عقب ماندگی می گردد و گاه از زبانی تند برای بیان مشاهداتش استفاده می کند. او بیشتر بر جنبه های بیرونی و آسیب شناسانه تمرکز دارد و کمتر به تأملات عمیق عرفانی می پردازد.

در مقابل، «در حریم یار» محمدجواد مظفر، هرچند از مشاهدات نقادانه نسبت به مدرنیزاسیون مکه و دغدغه های اداری دور نیست، اما رویکردی متفاوت دارد. مظفر بیش از آنکه به نقد بیرونی بپردازد، به تأمل درونی و فلسفی مشغول است. او تلاش می کند تا در پس شلوغی ها و مادیات، به عمق معنایی حج دست یابد. نگاه او، ترکیبی از چشم تیزبین روزنامه نگار و قلب جستجوگر عارف است. در حالی که آل احمد بیشتر به دنبال «چرایی» انحطاط بود، مظفر به دنبال «چگونگی» حفظ خلوص و جاودانگی در دنیای متغیر است. همچنین، «در حریم یار» در بستر زمانی پس از انقلاب اسلامی و در دوران دفاع مقدس نوشته شده که می تواند تأثیراتی بر نگاه نویسنده به مفاهیم استقامت، ایثار و خلوص داشته باشد، در حالی که «خسی در میقات» در دهه ۴۰ شمسی و در اوج بحث های روشنفکری قبل از انقلاب نگاشته شده است.

از این منظر، «در حریم یار» نه تنها به عنوان یک سفرنامه، بلکه به مثابه اثری که لایه های عمیق تر معنایی و معنوی را کشف می کند، جایگاه ویژه ای در ادبیات سفرنامه های مذهبی ایران دارد. این کتاب، پلی است میان واقعیت های ملموس سفر و ژرفای اندیشه های عرفانی، که تجربه حج را در ابعادی تازه پیش روی خواننده می نهد.

نتیجه گیری: سفر به درون در حریم یار

«در حریم یار» محمدجواد مظفر، یک سفرنامه ی عادی نیست؛ بلکه روایت گر سفری دوگانه است: سفری به سرزمین وحی و سفری عمیق تر به درون خود. مظفر با قلمی توانا و نگاهی جامع، نه تنها مشاهدات خود را از مکه و مناسک حج در سال ۱۳۶۴ ثبت می کند، بلکه این مشاهدات را با تأملات فلسفی، تاریخی و عرفانی خود در هم می آمیزد. از دغدغه های او درباره مدرنیزاسیون مکه و از دست رفتن ریشه های تاریخی تا ژرف اندیشی هایش درباره اراده الهی در سرگذشت انبیا و بزرگان دین، همگی به این اثر عمق و اعتبار بخشیده اند.

پیام های محوری کتاب، از جمله اهمیت خلوص نیت، مبارزه با ریا، جستجوی جاودانگی از طریق پیوند با سرچشمه هستی، و درس آموزی از تاریخ، این اثر را به یک منبع ارزشمند برای هر سالک و جستجوگری تبدیل کرده است. «در حریم یار» دعوتی است برای بازخوانی مفهوم واقعی حج؛ نه صرفاً به عنوان یک فریضه ظاهری، بلکه به مثابه یک تجربه تحول آفرین درونی که می تواند زندگی انسان را دگرگون سازد.

برای درک کامل این سفر معنوی و غرق شدن در اندیشه های ناب محمدجواد مظفر، مطالعه نسخه کامل کتاب «در حریم یار» به شدت توصیه می شود. این اثر، بی شک، تجربه ای فراموش نشدنی و الهام بخش را برای هر خواننده ای به ارمغان خواهد آورد.

سوالات متداول

کتاب در حریم یار درباره چیست؟

کتاب «در حریم یار» سفرنامه ای از محمدجواد مظفر است که روایت گر سفر معنوی و مشاهدات او در حج تمتع سال ۱۳۶۴ شمسی به مکه مکرمه است. این اثر فراتر از یک گزارش سفر، شامل تأملات عمیق فلسفی و عرفانی نویسنده درباره مناسک حج، تاریخ اسلام، خلوص نیت و جایگاه انسان در هستی است.

نویسنده کتاب در حریم یار کیست؟

نویسنده کتاب «در حریم یار» محمدجواد مظفر است. او روزنامه نگار، نویسنده و مدیر انتشارات کویر است و سوابق و تجربیات او در حوزه های فرهنگی و ادبی به غنای این سفرنامه افزوده است.

موضوع اصلی کتاب در حریم یار چیست؟

موضوع اصلی کتاب «در حریم یار»، تجربه شخصی و معنوی نویسنده از سفر حج است که با تأملات عمیق درباره مفاهیمی چون خلوص نیت، اراده الهی، جاودانگی، مبارزه با ریا و تأثیرات مدرنیزاسیون بر اماکن مقدس آمیخته شده است. هدف اصلی آن، درک عمق معنوی مناسک حج ورای اعمال ظاهری است.

چرا محمدجواد مظفر کتاب در حریم یار را نوشت؟

محمدجواد مظفر کتاب را بر اساس دست نوشته های روزانه ای که در طول سفر حج سال ۱۳۶۴ جمع آوری کرده بود، نوشت. هدف او از نگارش این اثر، به اشتراک گذاشتن تجربه ی عمیق و تأملات درونی خود از این سفر معنوی با مخاطبان بود، که این یادداشت ها پس از ۳۳ سال بازبینی و تکمیل شده و به صورت کتاب منتشر شد.

کتاب در حریم یار چند صفحه است؟

بر اساس اطلاعات موجود، کتاب الکترونیک «در حریم یار» حدود ۷۷ صفحه دارد.

سال انتشار کتاب در حریم یار چه زمانی بود؟

کتاب «در حریم یار» نوشته محمدجواد مظفر، در سال ۱۳۹۷ منتشر شده است.