معرفی فیلم نزدیک (Close)

فیلم «نزدیک» (Close)، محصول سال ۲۰۲۲ به کارگردانی لوکاس دونت، درامی قدرتمند و تاثیرگذار است که عمق پیچیده دوستی، بلوغ و پیامدهای ناگفته سکوت را با ظرافتی بی نظیر به تصویر می کشد. این اثر سینمایی تحسین شده، که در هفتاد و پنجمین جشنواره فیلم کن موفق به دریافت جایزه بزرگ شد و نامزدی اسکار بهترین فیلم بین المللی را به دست آورد، به سرعت به یکی از مهم ترین فیلم های مستقل سال تبدیل شد و نگاه ها را به سوی استعداد شگرف دونت جلب کرد. «نزدیک» از طریق روایتی عمیق و بصری، چالش های هویت یابی و فشارهای اجتماعی را در بستر یک دوستی عمیق پسرانه کاوش می کند.

لوکاس دونت، فیلمساز جوان بلژیکی، پس از موفقیت بین المللی فیلم «دختر» (Girl) در سال ۲۰۱۸، با «نزدیک» بار دیگر توانایی خود را در پرداختن به مضامین حساس انسانی و روان شناختی به اثبات رساند. او در این فیلم، با تمرکز بر دو شخصیت اصلی، لئو و رمی، به کنکاش در مفاهیمی چون صمیمیت، آسیب پذیری، مردانگی سنتی و فرآیند دردناک سوگ می پردازد. این اثر سینمایی نه تنها به دلیل داستان پردازی قدرتمند و بازی های خیره کننده مورد توجه قرار گرفته، بلکه به خاطر سبک کارگردانی منحصر به فرد و استفاده نمادین از عناصر بصری، در تاریخ سینمای معاصر جایگاه ویژه ای یافته است.

شناسنامه فیلم: اطلاعات جامع

فیلم «نزدیک» (Close) به عنوان یک اثر دراماتیک و عمیق، با ساختاری دقیق و مشخصات فنی برجسته ای ساخته شده است که در ادامه به تفصیل به آن ها می پردازیم.

مشخصه	جزئیات
نام اصلی	Close (نزدیک)
سال تولید و اکران	۲۰۲۲
کارگردان	لوکاس دونت (Lukas Dhont)
نویسندگان	لوکاس دونت، آنجلو تیجسنز (Angelo Tijssens)
ژانر	درام، دوران بلوغ (Coming-of-Age)
کشور سازنده	بلژیک
مدت زمان	۱۰۴ دقیقه
امتیاز IMDb	۷.۸/۱۰
امتیاز راتن تومیتوز	۹۱%
امتیاز متاکریتیک	۸۱/۱۰۰
شرکت توزیع کننده (آمریکا)	A24

این فیلم که به زبان فرانسوی ساخته شده، یک محصول بین المللی است که از حمایت مالی صندوق یورایمجز نیز برخوردار بوده است. موفقیت آن در جشنواره های معتبر جهانی، پیش از اکران عمومی، انتظارات را از این اثر به شدت افزایش داد و نویدبخش ظهور یک صدای جدید و مهم در سینمای اروپا شد. شرکت های توزیع کننده معتبری نظیر A24 در ایالات متحده و Lumiere در بنلوکس، نقش مهمی در معرفی این فیلم به مخاطبان گسترده تری ایفا کردند.

خلاصه داستان فیلم نزدیک (Close)

داستان فیلم «نزدیک» بر محوریت زندگی دو پسر نوجوان سیزده ساله به نام های لئو و رمی می چرخد که رابطه ای عمیق، صمیمانه و تقریباً جدایی ناپذیر دارند. آن ها تابستان را در کنار یکدیگر می گذرانند؛ در مزارع سرسبز بازی می کنند و پیوندی ناگسستنی را تجربه می کنند که فراتر از یک دوستی ساده کودکانه است.

با آغاز سال تحصیلی و ورود به مدرسه جدید، این صمیمیت بی حد و حصر مورد توجه و قضاوت همکلاسی هایشان قرار می گیرد. سوالات و اظهارنظرهای گاه گستاخانه درباره ماهیت رابطه آن ها، جوی از شک و تردید را در ذهن لئو ایجاد می کند. لئو، تحت تأثیر فشارهای اجتماعی و میل به همرنگ شدن با همسالان، تصمیم می گیرد از رمی فاصله بگیرد. این تصمیم برای رمی که به این دوستی عمیق تکیه کرده بود، بسیار دردناک است و تلاش های او برای بازگرداندن صمیمیت گذشته بی نتیجه می ماند.

دوری لئو و نادیده گرفتن رمی، به سلسله ای از وقایع تلخ و غیرمنتظره منجر می شود که در نهایت به یک تراژدی بزرگ ختم می گردد. پس از این اتفاق دلخراش، لئو خود را درگیر احساسات عمیق گناه، پشیمانی و فقدان می یابد. بخش قابل توجهی از فیلم به تلاش لئو برای کنار آمدن با این بار روانی سنگین و درک پیامدهای تصمیماتش اختصاص دارد. این فرآیند دردناک، او را وامی دارد تا به بازنگری در ارزش ها و ارتباطات خود بپردازد و برای تسکین دردهای روحی، با مادر داغدار رمی نیز ارتباط برقرار کند. فیلم با نمایش زخم های پنهان روح لئو و دشواری های مسیر التیام، تجربه ای عمیق و تکان دهنده را به مخاطب ارائه می دهد.

تحلیل مضامین و پیام های عمیق فیلم

«نزدیک» فراتر از یک داستان ساده بلوغ است؛ این فیلم به کاوش در لایه های پنهان روان انسان و نقدهای اجتماعی می پردازد و مضامینی پیچیده را با ظرافتی مثال زدنی به تصویر می کشد.

ظرافت دوستی مردانه و شکنندگی آن

پیوند میان لئو و رمی، هسته اصلی روایت فیلم را تشکیل می دهد. این دوستی نه تنها عمیق و غیرقابل تفکیک به نظر می رسد، بلکه نمادی از صمیمیت بی دغدغه دوران کودکی است. فیلم به زیبایی نشان می دهد که چگونه این پیوند خالصانه، در مواجهه با انتظارات و قضاوت های اجتماعی، به ویژه در بستر نوجوانی، شکننده می شود. فشارهای بیرونی برای همرنگ شدن با هنجارهای جنسیتی و ترس از برچسب خوردن، لئو را وادار به فاصله گرفتن از رمی می کند؛ فاصله ای که به فاجعه ای جبران ناپذیر می انجامد و ظرافت و آسیب پذیری دوستی های عمیق را آشکار می سازد.

مسیر پرفراز و نشیب بلوغ و هویت یابی

فیلم به شکلی ملموس، چالش های روانی و اجتماعی نوجوانان را در مسیر یافتن جایگاه خود و هویت یابی به تصویر می کشد. لئو در دوران حساسی از زندگی خود قرار دارد که می کوشد مردانگی خود را بر اساس تعاریف رایج جامعه شکل دهد. این میل به پذیرفته شدن در گروه همسالان، او را به سمتی سوق می دهد که مجبور به انکار بخشی از وجود و روابط عمیقش می شود. «نزدیک» نشان می دهد که چگونه این فرآیند هویت یابی، می تواند با عوارض و پیامدهای جبران ناپذیری برای نوجوانان همراه باشد.

لوکاس دونت در مورد این مضمون می گوید: خیلی از مثال ها و تصاویر در مورد مردانگی اغلب با خشونت یا دوری ارتباط دارند. این چیزی است که ما سعی کردیم یک ترجمه سینمایی برای آن پیدا کنیم – آن تمایل عمیق برای ارتباط و این که چه اتفاقی می افتد اگر قطع شود، نه فقط برای فرد دیگر، بلکه در دنیای درونی خود شما.

نقد مردانگی سنتی و سرکوب احساسات

یکی از مهم ترین مضامین «نزدیک»، نقد جاده سنتی مردانگی است که پسران را به پنهان کردن احساسات و سرکوب صمیمیت های عاطفی سوق می دهد. کارگردان الهام خود را از کتاب «اسرار عمیق: دوستی پسران و بحران ارتباط» اثر روان شناس نایوبی وی عنوان کرده است. این کتاب به بررسی این موضوع می پردازد که چگونه پسران در دوران بلوغ، از ترس قضاوت و تمسخر، از ابراز احساسات عمیق و صمیمیت های غیرجنسی با همسالان خود دست می کشند. فیلم با نمایش عواقب این سرکوب عاطفی، مخاطب را به تفکر درباره پیامدهای اجتماعی و روان شناختی هنجارهای رایج مردانگی وادار می کند.

غم، سوگ و فرآیند التیام

پس از واقعه دردناک، بخش عظیمی از روایت به نمایش رنج و فرآیند سوگ لئو می پردازد. فیلم به شیوه ای عمیق و واقع گرایانه، مراحل انکار، خشم، گناه و در نهایت تلاش برای پذیرش و کنار آمدن با فقدان را به تصویر می کشد. رابطه لئو با مادر رمی، به عنوان یک عامل مهم در فرآیند التیام او، نیز به شکلی ظریف و پر از احساس نمایش داده می شود. «نزدیک» نشان می دهد که چگونه غم و سوگ، به ویژه برای نوجوانان، می تواند تجربه ای پیچیده و منزوی کننده باشد و اهمیت حمایت و درک متقابل را برجسته می سازد.

قدرت ناگفته ها (The Unsaid)

یکی از ویژگی های بارز سبک لوکاس دونت، توانایی او در انتقال حداکثر احساسات با حداقل دیالوگ است. در «نزدیک»، بسیاری از احساسات عمیق شخصیت ها از طریق نگاه ها، حرکات بدن، سکوت ها و نماهای نزدیک به چهره منتقل می شوند. این ناگفته ها قدرت بیان بیشتری نسبت به کلمات دارند و به مخاطب اجازه می دهند تا به دنیای درونی شخصیت ها نفوذ کند و با آن ها همذات پنداری عمیق تری برقرار سازد. این تکنیک، بار عاطفی فیلم را دوچندان کرده و آن را به اثری تأمل برانگیز تبدیل می نماید.

سبک کارگردانی لوکاس دونت: امضای هنرمند

لوکاس دونت در فیلم «نزدیک»، امضای هنری منحصر به فرد خود را به نمایش می گذارد و با نگاهی عمیق و حسی، داستان را روایت می کند. سبک کارگردانی او در این فیلم، از جنبه های مختلفی قابل بررسی است که در ادامه به آن ها می پردازیم.

از دختر تا نزدیک: تکامل هنری دونت

فیلم «نزدیک» دومین تجربه کارگردانی بلند لوکاس دونت است که پس از فیلم تحسین شده «دختر» (۲۰۱۸) ساخته شده است. «دختر» که برنده جایزه دوربین طلایی جشنواره کن شد و نامزد اسکار بود، با وجود موفقیت هایش، با انتقاداتی نیز روبرو شد، به ویژه درباره به تصویر کشیدن تجربه ترنس ها از نگاهی بیرونی و جنسیتی. دونت از این تجربیات درس گرفت و با بینش عمیق تری به سراغ «نزدیک» آمد. او در این فیلم، تمرکز خود را از «زنانگی» به «مردانگی» تغییر داد و کوشید تا مفاهیم عاطفی و صمیمیت را در بستر روابط پسران کاوش کند. این تغییر مسیر، نشان دهنده بلوغ هنری و رویکرد باز دونت به بازخوردهای منتقدان و مخاطبان است.

نمای نزدیک و روایت بصری

همانطور که از نام فیلم پیداست، استفاده استادانه از نمای نزدیک (Close-up) یکی از برجسته ترین ویژگی های بصری «نزدیک» است. دونت به عمد دوربین را به چهره شخصیت ها نزدیک می کند تا مخاطب بتواند کوچک ترین تغییرات احساسی، تردیدها، رنج ها و لحظات شادی را در چشمان و میمیک صورت آن ها مشاهده کند. این نماها، نه تنها ابزار قدرتمندی برای انتقال احساسات درونی هستند، بلکه حس صمیمیت و نزدیکی مورد نظر کارگردان را با شخصیت ها ایجاد می کنند. این رویکرد بصری، به ویژه در سکانس های احساسی، تأثیرگذاری فیلم را به طرز چشمگیری افزایش می دهد.

نمادگرایی طبیعت و اتمسفرسازی

طبیعت، به ویژه مزارع گل و محیط های باز، نقش بسیار مهمی در روایت بصری و نمادگرایی فیلم «نزدیک» ایفا می کند. این مناظر طبیعی، اغلب در تقابل با تنش های درونی شخصیت ها قرار می گیرند و گاهی نمادی از آزادی و بی قیدی دوران کودکی هستند که به تدریج تحت الشعاع پیچیدگی های بلوغ قرار می گیرند. استفاده از سکوت، طراحی دقیق صدا و اتمسفرسازی نیز به ایجاد فضای خاص و پر از تأمل فیلم کمک می کند. دونت از طریق این عناصر، به جای دیالوگ های پرشمار، احساسات و وضعیت روحی شخصیت ها را به مخاطب منتقل می سازد.

رویکرد بداهه پردازی و همکاری محور با بازیگران

لوکاس دونت به شدت به بداهه پردازی و همکاری نزدیک با بازیگران، به ویژه بازیگران نوجوان، اعتقاد دارد. او معتقد است که بازیگران نباید صرفاً دیالوگ ها را از روی فیلمنامه بازگو کنند، بلکه باید بخش زیادی از خودشان را به نقش ها تزریق کنند. این رویکرد به بازیگران جوان، به ویژه ادن دامبرین و گوستاو د وائله، اجازه داد تا با آزادی عمل بیشتری به شخصیت ها روح ببخشند و پیچیدگی های عاطفی آن ها را به شکلی طبیعی و باورپذیر به نمایش بگذارند. دونت خود را «یک طراح رقص در معرفی حرکات» می داند که فضایی را برای بازیگران فراهم می کند تا در آن پنهان شوند و احساسات خود را بروز دهند. این روش، به بازی های خیره کننده و تأثیرگذار فیلم کمک شایانی کرده است.

نقش آفرینی های خیره کننده بازیگران

یکی از نقاط قوت بی چون وچرای فیلم «نزدیک»، بازی های فوق العاده و به یادماندنی بازیگران آن، به ویژه دو بازیگر نوجوان اصلی است. توانایی آن ها در انتقال پیچیدگی های عاطفی و ظرافت های روان شناختی شخصیت هایشان، قلب مخاطب را تسخیر می کند.

ادن دامبرین و گوستاو د وائله: تجسم آسیب پذیری

ادن دامبرین در نقش لئو و گوستاو د وائله در نقش رمی، دو نقش آفرینی فراموش نشدنی را به نمایش می گذارند. این دو بازیگر نوجوان، که پیش از این تجربه بازیگری حرفه ای نداشتند، به شکلی باورنکردنی توانسته اند عمق دوستی، شادی های معصومانه و سپس رنج و از هم گسیختگی عاطفی شخصیت هایشان را منتقل کنند. دونت، ادن دامبرین را در یک قطار کشف کرد و او را برای نقش اصلی «نزدیک» برگزید. به گفته کارگردان، ظاهر «فرشته مانند» و «چشم های بسیار درشت» دامبرین از همان ابتدا او را تحت تأثیر قرار داد. توانایی دامبرین در به تصویر کشیدن لحظات بسیار احساسی، به ویژه در نماهای نزدیک و بی صدا، حیرت انگیز است. گریه های بی صدای او در مطب پزشک، نمونه ای بارز از قدرت بازیگری اوست که حتی عوامل تولید را نیز تحت تأثیر قرار داد. این دو بازیگر با راهنمایی دقیق دونت، توانستند از تجربه شخصی و درونی خود برای خلق شخصیت هایی ملموس و پر از حس استفاده کنند، که این امر به واقع گرایی و تأثیرگذاری عمیق فیلم کمک شایانی کرده است.

امیلی دوکن و نقش حمایتی

امیلی دوکن در نقش سوفی، مادر رمی، نیز بازی بسیار قدرتمند و تاثیرگذاری را ارائه می دهد. نقش او در روایت فیلم حیاتی است؛ او نه تنها نماینده سوگ و رنج خانواده ای است که با فاجعه روبرو شده اند، بلکه ارتباط او با لئو، مسیر التیام و درک متقابل را نشان می دهد. بازی امیلی دوکن، به دور از اغراق و با ظرافتی خاص، عمق احساسات یک مادر داغدار را به تصویر می کشد و در عین حال، نقش حمایتی او در قبال لئو، حس امید و همدردی را در دل مخاطب زنده می کند. حضور او در کنار بازیگران نوجوان، تعادل و اعتبار خاصی به تیم بازیگری فیلم بخشیده است.

جوایز و افتخارات بین المللی فیلم نزدیک

«نزدیک» پس از اولین نمایش خود در جشنواره های سینمایی، به سرعت مورد تحسین قرار گرفت و جوایز و افتخارات متعددی را در سطح بین المللی کسب کرد که بر اعتبار هنری آن افزود. این موفقیت ها، جایگاه این فیلم را به عنوان یکی از آثار برجسته سینمای معاصر تثبیت کرده است.

جایزه / جشنواره	سال	وضعیت	توضیحات
جشنواره فیلم کن	۲۰۲۲	برنده	جایزه بزرگ (Grand Prix)؛ دومین جایزه معتبر جشنواره پس از نخل طلا.
جوایز اسکار	۲۰۲۳	نامزد	نامزد جایزه بهترین فیلم بلند بین المللی در نود و پنجمین دوره جوایز اسکار (نماینده بلژیک).
جشنواره فیلم سیدنی	۲۰۲۲	برنده	جایزه فیلم سیدنی؛ هیئت داوران از تسلط بر خویشتن داری و مدیریت ظریف داستان ستایش کرد.
جوایز سزار	۲۰۲۳	نامزد	نامزد بهترین فیلم خارجی.
جوایز گلدن گلوب	۲۰۲۳	نامزد	نامزد بهترین فیلم غیر انگلیسی زبان.
ایندی وایر (نظرسنجی منتقدان کن)	۲۰۲۲	برنده	انتخاب به عنوان بهترین فیلم جشنواره در نظرسنجی از ۷۵ منتقد.

علاوه بر این جوایز اصلی، «نزدیک» بیش از ۵۷ جایزه دیگر را از جشنواره ها و انجمن های منتقدان مختلف در سراسر جهان کسب کرده و در بیش از ۸۳ رویداد دیگر نامزد دریافت جایزه بوده است. این حجم از افتخارات نشان دهنده عمق تأثیرگذاری و کیفیت هنری بالای فیلم است که توانسته نظر هیئت های داوری و منتقدان بین المللی را به خود جلب کند. لوکاس دونت با این فیلم، خود را به عنوان یکی از پدیده های سینمای هنری جهان تثبیت کرد.

نقدها و بازخوردهای منتقدان: نگاهی جامع

فیلم «نزدیک» با استقبال گسترده ای از سوی منتقدان روبرو شد و در اکثر محافل سینمایی تحسین های فراوانی را به خود اختصاص داد. با این حال، مانند هر اثر هنری دیگری، دیدگاه های متفاوتی نیز درباره آن مطرح شد.

نقدهای مثبت: تحسین از کارگردانی، بازی ها و عمق احساسی

بسیاری از منتقدان، «نزدیک» را به دلیل کارگردانی بی نقص لوکاس دونت، به ویژه در خلق اتمسفری حسی و عمیق، ستایش کردند. استفاده هوشمندانه از نماهای نزدیک برای به تصویر کشیدن احساسات درونی شخصیت ها، یکی از نقاط قوت اصلی فیلم قلمداد شد. عملکرد خیره کننده ادن دامبرین و گوستاو د وائله، به عنوان دو بازیگر نوجوان و عمدتاً غیرحرفه ای، تحسین ویژه ای را به دنبال داشت. منتقدان توانایی آن ها را در انتقال پیچیدگی های عاطفی و رنج شخصیت هایشان، فراتر از سن و تجربه آن ها دانستند. عمق احساسی فیلم، پرداختن به مضامین حساسی چون دوستی، بلوغ، مردانگی و سوگ، و توانایی فیلم در برانگیختن همذات پنداری عمیق با مخاطب، از دیگر نقاط قوت برجسته «نزدیک» به شمار می رفت.

برخی نقدهای منفی: انتقاد از دستکاری احساسات یا ضعف در شخصیت پردازی فرعی

با وجود اجماع کلی مثبت، برخی منتقدان، از جمله بن کنیگزبرگ از نیویورک تایمز، نسبت به آنچه دستکاری بی شرمانه احساسات خواندند، ابراز نگرانی کردند. این دسته از منتقدان معتقد بودند که فیلم بیش از حد بر تحریک عواطف مخاطب تمرکز دارد و گاهی اوقات موقعیت های داستانی را به شکلی ساختگی طراحی می کند تا اشک تماشاگر را درآورد. همچنین، برخی دیگر به ضعف در شخصیت پردازی کاراکترهای فرعی، از جمله والدین، معلمان و همکلاسی ها، اشاره کردند. به زعم آن ها، این شخصیت ها در نوعی برزخ قرار داشتند و نقش آن ها در فهم یا مشارکت در غم از دست دادن، به اندازه کافی عمیق نبود. این نقدها نشان می دهد که تمرکز شدید کارگردان بر دو شخصیت اصلی، گاهی اوقات به قیمت نادیده گرفتن ابعاد دیگر داستان و شخصیت های پیرامونی تمام شده است.

در مجموع، اجماع منتقدان بر این بود که «نزدیک» اثری قدرتمند، تکان دهنده و از نظر بصری خیره کننده است که جایگاه لوکاس دونت را به عنوان یکی از مهم ترین صداها در سینمای درام معاصر تثبیت می کند. فیلم با تمام نقاط قوت و ضعفش، تجربه ای عمیق و به یادماندنی را برای تماشاگر به ارمغان می آورد و او را به تفکر درباره ماهیت روابط انسانی و فشارهای اجتماعی وادار می سازد.

چرا باید فیلم نزدیک را دید؟ (نتیجه گیری)

فیلم «نزدیک» (Close) اثری عمیق و احساسی است که فراتر از یک داستان ساده بلوغ، به کاوش در پیچیدگی های روابط انسانی، فشارهای اجتماعی و رنج های پنهان روح می پردازد. این فیلم به دلیل داستان پردازی قدرتمند، کارگردانی بی نظیر لوکاس دونت و بازی های خیره کننده بازیگران نوجوانش، تجربه ای فراموش نشدنی را برای مخاطب رقم می زند.

دلایل اصلی برای تماشای این شاهکار سینمایی عبارتند از:

1. عمق احساسی بی سابقه: «نزدیک» با ظرافتی مثال زدنی، احساسات پیچیده غم، گناه، پشیمانی و تنهایی را به تصویر می کشد و مخاطب را به سفری درونی و پر از تامل دعوت می کند.
2. نگاهی تازه به دوستی و مردانگی: فیلم به شکلی جسورانه، هنجارهای سنتی مردانگی و تأثیرات مخرب سرکوب احساسات را به چالش می کشد و اهمیت صمیمیت و آسیب پذیری را برجسته می سازد.
3. هنر کارگردانی و روایت بصری: لوکاس دونت با استفاده ماهرانه از نماهای نزدیک و نمادگرایی طبیعت، بدون نیاز به دیالوگ های پرشمار، داستانی عمیق و تأثیرگذار را روایت می کند که از نظر بصری نیز بسیار غنی است.
4. نقش آفرینی های خیره کننده: بازی ادن دامبرین و گوستاو د وائله، به ویژه با توجه به سن و تجربه کم آن ها، نفس گیر است و عمق شخصیت ها را به شکلی باورپذیر منتقل می کند.
5. بازتاب واقعیت های اجتماعی: «نزدیک» آینه ای از واقعیت های زندگی نوجوانان و فشارهای جامعه است که می تواند به درک بهتر چالش های دوران بلوغ کمک کند.

تماشای «نزدیک» تنها یک تجربه سینمایی نیست، بلکه دعوتی است به تفکر درباره ماهیت روابط، پیامدهای تصمیمات و اهمیت همدلی. این فیلم شما را به چالش می کشد، متأثر می سازد و برای مدت ها در ذهن و قلب شما باقی خواهد ماند. اگر به دنبال اثری هستید که هم به لحاظ هنری غنی باشد و هم شما را از نظر احساسی درگیر کند، «نزدیک» انتخابی ایده آل است که نباید از دست بدهید.

سوالات متداول درباره فیلم نزدیک

آیا فیلم نزدیک بر اساس واقعیت است؟

خیر، داستان فیلم «نزدیک» به طور مستقیم بر اساس یک اتفاق واقعی مشخص نیست. با این حال، لوکاس دونت، کارگردان فیلم، اظهار داشته است که برای نوشتن فیلمنامه و بررسی مفهوم دوستی های عمیق پسرانه و چگونگی تأثیر فشارهای اجتماعی بر آن ها، از کتاب «رازهای عمیق: دوستی پسران و بحران ارتباط» (Deep Secrets: Boys’ Friendships and the Crisis of Connection) اثر روان شناس نایوبی وی الهام گرفته است. این کتاب شامل گفت وگو با ۱۵۰ پسر درباره دوستی های مردانه و تغییر دیدگاه آن ها در دوران بلوغ است. بنابراین، اگرچه داستان خاص لئو و رمی تخیلی است، اما مضامین و چالش های مطرح شده در فیلم، ریشه در واقعیت های روان شناختی و اجتماعی دارند.

داستان فیلم نزدیک درباره چیست؟

فیلم «نزدیک» داستان دو پسر سیزده ساله به نام های لئو و رمی را روایت می کند که بهترین دوستان یکدیگر هستند و پیوندی عمیق و صمیمانه دارند. با ورود به مدرسه جدید، رابطه نزدیک آن ها مورد قضاوت و تمسخر همکلاسی ها قرار می گیرد. لئو تحت تأثیر این فشارهای اجتماعی، تصمیم می گیرد از رمی فاصله بگیرد و او را نادیده بگیرد. این تصمیم به سلسله ای از وقایع ناگوار و در نهایت به یک تراژدی بزرگ منجر می شود که زندگی هر دو خانواده را تحت تأثیر قرار می دهد. بخش عمده فیلم به تلاش لئو برای کنار آمدن با گناه، فقدان و فرآیند دردناک سوگ اختصاص دارد و به مضامین بلوغ، مردانگی و اهمیت ابراز احساسات می پردازد.

کارگردان فیلم نزدیک کیست؟

کارگردان فیلم «نزدیک» لوکاس دونت (Lukas Dhont) است. او یک فیلمساز بلژیکی است که پیش از «نزدیک»، با فیلم «دختر» (Girl) در سال ۲۰۱۸ به شهرت جهانی دست یافت. دونت به دلیل پرداختن به مضامین حساس انسانی و روان شناختی، و همچنین توانایی اش در گرفتن بازی های عمیق و تأثیرگذار از بازیگران جوان و عمدتاً غیرحرفه ای، شناخته شده است. «نزدیک» دومین فیلم بلند او محسوب می شود که موفقیت های بین المللی چشمگیری را برای وی به ارمغان آورده است.

فیلم نزدیک برنده چه جوایزی شد؟

فیلم «نزدیک» موفق به کسب جوایز و افتخارات بین المللی متعددی شده است. مهم ترین آن ها عبارتند از:

• جایزه بزرگ (Grand Prix) جشنواره فیلم کن ۲۰۲۲: دومین جایزه معتبر جشنواره پس از نخل طلا.
• نامزدی جایزه اسکار بهترین فیلم بلند بین المللی: در نود و پنجمین دوره جوایز اسکار، به عنوان نماینده بلژیک نامزد این جایزه شد.
• جایزه فیلم سیدنی ۲۰۲۲: در جشنواره فیلم سیدنی مورد تحسین قرار گرفت.
• نامزدی در جوایز سزار و گلدن گلوب: برای بهترین فیلم خارجی/غیر انگلیسی زبان نامزد شد.

این فیلم همچنین بیش از ۵۷ جایزه دیگر از جشنواره ها و انجمن های منتقدان مختلف در سراسر جهان کسب کرده است که نشان دهنده استقبال گسترده از آن در جامعه سینمایی بین المللی است.

چه مضامین اصلی در فیلم نزدیک بررسی می شوند؟

فیلم «نزدیک» به چندین مضمون عمیق و مهم می پردازد که از جمله اصلی ترین آن ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• دوستی مردانه و شکنندگی آن: بررسی پیوندهای عمیق میان پسران و آسیب پذیری این روابط در برابر فشارهای اجتماعی.
• بلوغ و هویت یابی: چالش های روانی و اجتماعی نوجوانان در یافتن جایگاه خود و شکل دهی هویتشان.
• نقد مردانگی سنتی: تحلیل نحوه سرکوب احساسات و صمیمیت عاطفی در پسران توسط هنجارهای اجتماعی مردانگی.
• غم، سوگ و فرآیند التیام: نمایش عمیق رنج ناشی از فقدان و مسیر دشوار پذیرش و کنار آمدن با آن.
• قدرت ناگفته ها: چگونگی انتقال احساسات عمیق و پیچیده از طریق سکوت، نگاه ها و زبان بدن، به جای دیالوگ های مستقیم.

این مضامین، «نزدیک» را به اثری چندبعدی و تأمل برانگیز تبدیل کرده اند که لایه های مختلفی از روان و جامعه را مورد کاوش قرار می دهد.